Moje odniesienie do przedmiotów magicznych, jako gracza, ma się następująco:
Jeśli jest drużyna zgrana, najlepiej jak już gracze się znają (postacie się uzupełniają i wiedzą, jaką rolę grają w drużynie, umieją się zgrać w 100%), to nie problemów, kiedy w ich posiadanie pojawi się jakiś przedmiot o dodatkowych właściwościach, bo wiedzą że najlepiej będzie, jeśli ów taki przedmiot dostanie osoba której będzie najlepiej służył, np.: topór o właściwościach +10 do trafienia powinien dostać wojownik, który dąży do zwarcia, a nie jakiś utalentowany strzelec co zawsze stoi w drugiej rance i skutecznie pomaga aby wróg nie był wstanie dojść do naszych kompanów.
Jeśli natomiast drużyna spotyka się po raz pierwszy ze sobą i pojawiają się problemy rangi akceptacji drugiej osoby (nie ważne z jakiegokolwiek powodu nie czują do siebie sympatii), to magiczny przedmiot jeszcze bardziej ich odepchnie od siebie, bo dlaczego to on go dostał a nie ja. A jeśli w takiej słabo adorującej się drużynie, jest np. dobry kolega MG i to on dostanie przedmiot obdarzony jakimiś atrybutami to praktycznie kampania się kończy albo dla wszystkich, albo dla którejś ze skłóconych stron (przy najbliższej okazji ktoś komuś wbije nóż w plecy, albo kiedy jego kompan stanie w zagrożeniu jego własnego życia to porostu mu nie pomoże, albo w końcu sfrustrowana drużyna sama ich pozabija dla świętego spokoju i możliwości spokojnej kontynuacji zabawy).
W RPG grałem w różnych gronach przez wiele lat i takie właśnie odnoszę wrażenie czy to do przedmiotów z dodatkowymi właściwościami, czy do bardzo rzadkich przedmiotów, czy do czegokolwiek, co można wpisać w kartę postaci, co uszczęśliwia jedną osobę a u pozostałych wzbudza zazdrość.
Ale prawda jest taka, że i tak to wszystko zależy od człowieka, bo albo umiesz się bawić albo nie
. A MG, jeśli chce to będzie dawał takie przedmioty albo ich po prostu nie da.