| Seiya udał się na spotkanie przy wieczerzy. Obfity stół czekał na niego i jego nowych towarzyszy. Zajął jedno z miejsc wskazanych przez kapłana. Przyjrzał się baczniej swojej "kompanii". Miał pewne wątpliwości co do nich, gdyż nie ufał nikomu, dopóki go nie sprawdził, nie wierzył plotką ani pogłoską.
Duchowny przemówił. Ględził coś o Aurze Cienia, jakimś amulecie, który trzeba zniszczyć, demonach świątyni, która jest początkiem wszystkiego. Argumenty wytaczane dlaczego akurat oni zostali nie dotarły do niego. Była to głupia wymówka.
- Wybacz, że ośmielę się wtrącić o Najwyższy, ale... jak możesz nam zaufać skoro nas nie znasz? Skąd wiesz jakie mamy ambicje? I jakie my przechodziliśmy trudności? Patrząc na moje dotychczasowe życie przechodziłem drogę bushido jak każdy młody samuraj, to co się stało to nic wielkiego jak służba u pana. To jest obowiązek, a nie trudność. To co do tej powiedziałeś panie nie jest dla mnie argumentami, które by mnie przekonały. Jednak moim obowiązkiem jest służyć moimi umiejętnościami, wiedzą i gdy przyjdzie potrzeba poświęcić swoje życie. Nie oczekuje odpowiedzi na moje pytanie i zrozumiem ponieważ nie mnie jest przeznaczone znać na nie odpowiedź. Jak demony mogą zaatakować kolebkę naszego istnienia? Przecież jest to Wielka Świątynia Azulu?!
__________________
Yami yori mo nao kuraki mono, Yoru yori mo nao hukaki mono Konton no umi yo, tayutoishi mono, konjiki narishi yami no oo Ware koko ni nanji ni negau, ware koko ni nanji ni chikau Waga maeni tachifusagarishi subete no orokanaru mono ni Ware to nanji ga chikara mote hitoshiku horobi o ataen koto o! Giga Sureibu! |