| Zza drzwi do sali balowej nagle rozległ się donośny śmiech, śmiech szaleńca, tubalny śmiech który bardziej by przystoił bojarowi z Rusi zaczął powoli przechodzić w piskliwy chichot i wtem umilkł jak nożem ucięty. Drzwi otworzyły się i za nimi stanęła dumna i poważna postać.
- Przybył Obłąkany Książę! - szepnął tłusty szlachcic jednak zdaje się że wszyscy to posłyszeli ponieważ chwilowo zapadło dziwne milczenie. Książe Sandomierski odziany był w bogate szaty, na kubraku miał wyszyty herb Piastowski a na szyi zawieszony duży, srebrny krzyż z rubinem pośrodku, na jego bokach wygrawerowana była po łacinie modlitwa "Ojcze nasz".
-Książę Jakub z rodu Piastów, pan na ziemi sandomierskiej! - krzyknął herold.
Jakub podszedł powoli i dumnie do [/b]księżnej Lorianny[/b],wykonał pełen dworski ukłon, uniósł jej dłoń i ucałował lekko. Tworzył pozory wyjątkowo poważnego jednak w jego oczach aż nazbyt wyraźnie widać było czające się szaleństwo. Szybko dało się zorientować że jest on zdolny do wszystkiego, nawet do najbardziej dziwnych zachowań. Podszedł do swojego miejsca przy stole i nim usiadł złożył palce i gwizdnął przeciągle i prawie natychmiast zza drzwi wyleciał mały, pokraczny błazen Obłąkanego Księcia znany jako Krasnal bo i w istocie był on karłem, szybko podpełzł do nóg swego pana i zaczął skakać to w te to wewte wymachując swym berłem na którym zawieszone były martwe szczury. Jednak sam Jakub zdawał się nie zwracać na niego najmniejszej uwagi. Usiadł na ławie i czekał na wydarzenia. |