Cedryk

Zbliżał się wieczór. Pora roku sprzyjała już tylko snu zimowemu lub wilkom. Na niewielka polankę śródleśną szybko wbiegł olbrzymi szary basior. Szybko zlustrował ja dostrzegł w jej rogu tylko jakieś ścierwo, z którego resztki nadgnitego mięsa jeszcze przed chwilą objadały kruki, spłoszone pojawieniem się wilka. Przewodnik wydał tylko zew słyszalny w odległości kilku metrów. Na polne wpadała cała wataha prowadzona przez młodą waderę.
Chyłkiem przemknęły przez polanę pozostawiając na nielicznych łatach śniegu wyraźnie odciśnięte swoje ślady. Spokój zapanował szybko na polance a z okolicznych drzew zleciały się kruki, aby dokończyć swój posiłek.

W lesie słychać było tylko, co jakiś czas huk czap śnieżnych spadających z uwolnionych z nadmiaru śniegu gałęzi.
Kruki poderwały się wreszcie i odleciały w głąb lasu spłoszone cichymi parsknięciami koni i hałasem przedzierających się ścieżką koni.

Po chwili na polankę wjechała amazonka głęboko pochylona w siodle. Ze zdziwieniem spostrzegła świeże ślady wilków. Po chwili cicho gwizdnęła na polankę gęsiego wjechało dziesięciu jeźdźców. Gdyby zwierzęta interesowała ich przynależność to byli oni zwiadem lekkiej jazdy elitarna formacją należąca do VI Chorągwi Lekkiej Jazdy Granicznej Ostlandu.
Ich wamps mundurowy był cały czarny i przecinał go pojedynczy złoty pas biegnący poziomo.
No tak, lecz w pobliżu nie było nikogo, kogo mogłoby to zainteresować. Ledwo rozpoznawalne truchło goblina nie wykazywało żadnego zainteresowania.

- Panie sierżancie melduje, iż spokój i cisza oprócz tego gobasa nic niw wskazuję na bytność zielonych w tych lasach żadnych świeżych tropów. – wskazała głową na resztki uczty kruków.
- Rozbijemy tu obóz, konie rozkulbaczyć zająć się ogniem namiotami dwuosobowe warty. Pierwsza i ostatnia dwanaście klepsydr. Trzy środkowe po osiem. Pierwszą obejmuję ja z Niedźwiedziem. Ostatnią sierżant Karltzshaft.

Pora przedstawić naszych bohaterów. Niezmordowaną amazonką jest Olga Spaeher jeden z najlepszych zwiadowców w całej armii Ostlandu. T a długowłosa dziewczyna niejednokrotnie już wprowadzał oddział z opresji i dzięki jej to wyczuci wielokrotnie unikali zastawionych zasadzek.
O dowódcy oddziału Otto Hindelbergu było najmniej wiadomo został jednak dostrzeżony przez przełożonych i mianowany sierżantem i dowódcą oddziału zwiadu. Dołączył do niego najpóźniej zaledwie cztery miesiące wcześniej. Zastępcą jego jest sierżant Joachim Karltzshaft, zwany przez podkomendnych za plecami Pioną od jego ulubionych powiedzonek i gęsto rozdawanych pięścią razów.
„Niedźwiedź” Igor Pavlov. Ten kislevita jest doświadczonym weteranem wielu potyczek z zielonoskórymi i chaosem.
Aprowizacją oddziału zajmował się Klaus Shmidt „Młody”. Ten młodzieniec był najlepszym zaopatrzeniowcem armii dopóki nie nadepną komuś na odcisk i za karę został zesłany do jednostki liniowej.

W tym samym czasie, co dowódca jako uzupełnienia dołączyło jeszcze pięciu jeźdźców.

Tileańczyk Marius Cesar Marazatti jego twarz był ogorzał słońcem południa.

Heinrich "Wilk" Wolfhousen po rozbiciu jego oddziału powrócił rodzinne strony, aby i tutaj walczyć z plugastwem.

Być może jedna z najlepszych wojowniczek w armii Ostlandu Genevieve. Szczęście nad nią czuwa a może cos innego. Jest niewielu uczonych, którzy mogliby wykryć w jej wymowie obcy akcent, lecz w jednostce brana jest za Averlandke.

Reynar dołączył do chorągwi, gdy dojrzał bezsens pracy strażnika dróg w tych czasach.

Felix Fiegler wygląda znacznie starzej wszystko wina tego co już widział w czasie „Burzy chaosu”.

 

__________________
Choć kroczę doliną Śmierci, Zła się nie ulęknę.
Ktokolwiek walczy z potworami, powinien uważać, by sam nie stał się potworem.
gg 643974
Cedryk vel Dumaeg czasami z dopiskiem 1975