| Domyślam się, że mój los jest już przypieczętowany. Ale Twój? Na północy, w Altdorfie, Middenheim, w Imperium, nawet w moim rodzinnym Schopendorfie, jest dużo pracy. Łatwa praca, dobry zarobek. A jak się przyfarci, to i lepsza robota. Dużo zarobić, a się nie narobić. Proste. A mówisz o strażnikach. Myślisz, że wydałbym kogoś, kto może mi pomóc? A co do Twojej mamy. Jak ciężko jest chora? Nie da rady przetrwać pięciu dni podróży? Niemożliwe! A jak spotkacie jakiegoś czarodzieja, maga życia! A to jest pewne w tych stronach, to będziecie uratowani. E, krasnale, opanujcie się. W ten sposób sobie nie pomożecie. - ściszył głos tak, aby krasnoludy go usłyszały. - A teraz, żebyśmy mogli łatwiej się porozumiewać... Jak mogę do Ciebie mówić? Nie chodzi mi o imię. Jakiś przydomek, cokolwiek. - zagajam ponownie do strażnika. Przyglądam się lepiej kłódce i drewnianym drzwiczkom. Poszukuję wzrokiem jakiegoś przedmiotu, który dałby radę przebić je na wylot. (Przeszukiwanie, inteligencja). Jednocześnie nasłuchuję, czy nikt nie nadchodzi. Byłoby głupio, gdyby ktoś mnie przyłapał na próbie przekonania strażnika. |