Johannes Black

Niedźwiedzie w tych stronach to powszechny widok, jednak pogratuluję ci, ba, zapłacę nawet pięć srebrników, jeżeli wrócisz żywy ze samotnego starcia z Middenlandzkim niedźwiedziem. To są okrutne bestie, wierz mi. Jeszcze zdarzają się pomutowane. Nawet Norsowie nie zapuszczają się sami do lasu w poszukiwaniu tych stworów. Słyszałem, że mordujecie te... Jak one miały... Emiry? Umiry? Czy Ymiry? Kto was tam wie... Ale wierz mi, taki stworek w porównaniu do naszych niedźwiedzi to... Takie porównanie. - powiedział podniecony, niemal łącząc kciuk z palcem wskazującym. - A nasze panienki nie są darmowe. Kosztują dziesięć srebrników za noc. (Masz 10 koron)



Dopiero teraz zaczęliście rozglądać się po karczmie. Jest to spory budynek o kształcie sześciokątna ze skośnym dachem, prawdopodobnie ze słomy i drewna. Na ścianach wiszą miecze i strzelby wyglądające na Katajskie, takie długie, obite drewnem. Widać jednak, że to atrapy, bowiem nie mają zamków ani spustów. Widać także skóry rozmaitych zwierząt. Na podłodze spoczywają skóry brunatnych niedźwiedzi. Kontuar karczmy ma długość czterech metrów, a za nim stoją trzy osoby.
Kelnerki są bardzo ładne, mają delikatny makijaż, dosyć skromny, co jednak podkreśla ich urodę, nie tuszuje. Wszystkie noszą białe koszulki sięgające kości łonowych. Niżej mają już tylko czarne spódniczki. Na pierwszy rzut oka widać, co robią po nocach z żądnymi przygód, niewychowanymi klientami karczmy. Jedna z nich, która wyjątkowo przypadła do gustu Svenowi zgrabnie kręciła swoją pupą, co skutecznie przyciągało wzrok wielu mężczyzn przebywających w karczmie. Wyżej również było na co popatrzeć. Jej piersi były bardzo duże, jak na szacowany wiek kelnerki. Jej długie, blond włosy spływały łagodnie na plecy i ramiona dziewczyny. Po chwili jednak zniknęła ona za drzwiami, co wprawiło Svena w lekko ponury nastrój.
W karczmie znajduje się około trzydziestu mężczyzn.