Zając spojrzał na ptaszysko,
co wysokie aż do nieba,
czy faktycznie wie on wszystko?
O coś go zapytać trzeba…

„Chodź borsuku” – chciał powiedzieć
lecz zatrzymał się w pół kroku;
borsuk nazbyt cicho siedział,
więc i on zaniechał skoku.

"Jak to? – sam mam z nim rozmawiać?
Ja nie jestem w tym uczony"...
Zając znów się zastanawiał,
znów był trochę przestraszony…

Wreszcie stwierdził – "Chyba muszę -
skoro borsuk się zestrachał…"
w stronę boćka wolno ruszył,
lekko łapką mu zamachał.

Czekał co żabojad zrobi
nigdy nie był aż tak blisko;
gdy ten spojrzał pod swe nogi
zając skłonił mu się nisko…