Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 21-01-2008, 21:29   #4
grabi
 
grabi's Avatar
 
Reputacja: 1 grabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwugrabi jest godny podziwu
Avagornis ma długość ok. 7 stóp, i jest przeciętnej, jak na jaszczuroludzi postury. Całe jego ciało pokryte jest brązowawymi łuskami, pomagającymi upodobnić się do otoczenia. Niezmiernie rzadko rozstaje się ze swoim oswojonym wężem Ornisem.
Avagornis odebrał ekwipunek i ruszył na plac by trenować. Pierwiej począł trenować z mieczem i tarczą, gdyż w posługiwaniu się włócznią był obeznany. Taki trening przed walką był dobrym pomysłem. Przez cały czas pobytu odczuwał chłód, pomimo grubej, wełnianej odzieży, którą nosił pod zbroją. Było to związane z faktem, iż większość życia spędził na mokradłach, gdzie upał i duchota były codziennością. Teraz przynajmniej mógł się odrobinę rozgrzać. Kolejne zamachy, cięcia i pchnięcia były coraz płynniejsze, jednak nie mogły się one równać z jego umiejętnościami walki włócznią.
Ornis przez cały czas ukryty był pod wełnianą odzieżą. Biedak wypełzywał spod ubrania tylko na czas posiłków.
Pierwsza bitwa w armii. Avagornis odczuwał pewien niepokój. Zawsze walczył albo samotnie, albo w małych grupkach, lecz nigdy w armii składającej się z tylu żołnierzy. I chociaż przedstawiciele różnych ras i kultur mieszkali ze sobą razem, to nigdy nie było zbytnich waśni, no może poza momentem zbierania osobistej broni. Jego, jako przedstawiciela jaszczurołaków traktowano z pewną rezerwą, lecz zdążył się już do tego przyzwyczaić.
 

Ostatnio edytowane przez grabi : 22-01-2008 o 17:41. Powód: polska język trudna mowa
grabi jest offline