lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Kraven · 07-03-2008, 11:17

Szum drzew i wiatru ucichł, albo tylko tak m się zdawało, stanął naprzeciw starszej kobiety w lekkim szoku. Przez myśl przechodziły mu pytania… Jak tej kobiecinie udało się do mnie zbliżyć tak blisko i ja mogłem tego nie zauważyłem, czyżby dzisiejsze śniadanie, z zebranych, z rana grzybów, nie było aż tak do końca zdrowe?… Tak to musi być to, przecież nie jestem byle wieśniakiem i nie tak łatwo mnie zaskoczyć, a jeszcze trudniej podejść do mnie tak blisko i nie zostać przeze mnie zauważonym… Starucha nie wyglądała na groźną, ale jak się już przekonał, pozory mylą i to bardzo… Czujny wpatrywał się w wiedźmę…

-Czego pragniesz wojowniku?????

-Kim jesteś Pani, co tu robisz sama… Tak daleko od miasta, las jest bardzo niebezpieczny, nie powinnaś sam chodzić po lesie… - Powiedział to w wielkim spokoju.

-O mnie się nie musisz martwić chłopcze, las jest mym domem i znam go bardzo dobrze, ale powiedz czego tak naprawdę pragniesz?????

Czego pragniesz wojowniku? Czego tak naprawdę pragnę? – brzmiało to jak by się znali od bardzo dawna, powiedziała to z taką łatwością jak by go znała od małego, jak by była jego starą przyjaciółką. Mówiła do niego prawie, jak by była członkiem jego rodziny… Poczuł się dziwnie, ale nie wzbudziło to w nim niepokoju, wręcz przeciwnie, poczuł się spokojny i bezpieczny… Czego pragnę, bogactw, tytułu…

-Nie wiem… Nigdy się nad tym nie zastanawiałem - odpowiedział szybko.

Skłamałem, dobrze wiedziałem czego pragnę, już od małego marzyłem o sławie, o tym że moje imię będzie równie znane co władcy imperium… Przez myśl zaczęły przepływać różne obrazy, wielkiej bitwy… Wspomnienia marzeń z dzieciństwa powróciły… Jak walczę z dziesiątkami wrogów, stawiając im czoła i pokonując ich jeden za drugim… Jak, moja sława dociera do najdalszych zakątków kontynentu… Jak trzymam na dłoniach losy całego świata i mogę decydować o wszystkim… Kobieta wpatrywała się we niego, jak by patrzyła przez niego, i nie chodzi o to że widzi co znajduje się za nim, ale widzi go całego, jego myśli, jego uczucia, jego pragnienia…

-Potęgi i Sławy….

Słowa same wyleciały mu z ust, Czy na pewno tego pragnę i o tym marze, a może to coś innego… Zaraz niech pomyślę… Starucha przez chwile wpatrywała się w Angarada swymi oczami i nagle na jej twarzy pokazał się uśmiech, jeszcze większy i bardzo dziwny, jak by byłą zadowolona z jego odpowiedzi, tylko dlaczego…

07-03-2008, 11:17	#3
Kraven Reputacja: 1	Szum drzew i wiatru ucichł, albo tylko tak m się zdawało, stanął naprzeciw starszej kobiety w lekkim szoku. Przez myśl przechodziły mu pytania… Jak tej kobiecinie udało się do mnie zbliżyć tak blisko i ja mogłem tego nie zauważyłem, czyżby dzisiejsze śniadanie, z zebranych, z rana grzybów, nie było aż tak do końca zdrowe?… Tak to musi być to, przecież nie jestem byle wieśniakiem i nie tak łatwo mnie zaskoczyć, a jeszcze trudniej podejść do mnie tak blisko i nie zostać przeze mnie zauważonym… Starucha nie wyglądała na groźną, ale jak się już przekonał, pozory mylą i to bardzo… Czujny wpatrywał się w wiedźmę… -Czego pragniesz wojowniku????? -Kim jesteś Pani, co tu robisz sama… Tak daleko od miasta, las jest bardzo niebezpieczny, nie powinnaś sam chodzić po lesie… - Powiedział to w wielkim spokoju. -O mnie się nie musisz martwić chłopcze, las jest mym domem i znam go bardzo dobrze, ale powiedz czego tak naprawdę pragniesz????? Czego pragniesz wojowniku? Czego tak naprawdę pragnę? – brzmiało to jak by się znali od bardzo dawna, powiedziała to z taką łatwością jak by go znała od małego, jak by była jego starą przyjaciółką. Mówiła do niego prawie, jak by była członkiem jego rodziny… Poczuł się dziwnie, ale nie wzbudziło to w nim niepokoju, wręcz przeciwnie, poczuł się spokojny i bezpieczny… Czego pragnę, bogactw, tytułu… -Nie wiem… Nigdy się nad tym nie zastanawiałem - odpowiedział szybko. Skłamałem, dobrze wiedziałem czego pragnę, już od małego marzyłem o sławie, o tym że moje imię będzie równie znane co władcy imperium… Przez myśl zaczęły przepływać różne obrazy, wielkiej bitwy… Wspomnienia marzeń z dzieciństwa powróciły… Jak walczę z dziesiątkami wrogów, stawiając im czoła i pokonując ich jeden za drugim… Jak, moja sława dociera do najdalszych zakątków kontynentu… Jak trzymam na dłoniach losy całego świata i mogę decydować o wszystkim… Kobieta wpatrywała się we niego, jak by patrzyła przez niego, i nie chodzi o to że widzi co znajduje się za nim, ale widzi go całego, jego myśli, jego uczucia, jego pragnienia… -Potęgi i Sławy…. Słowa same wyleciały mu z ust, Czy na pewno tego pragnę i o tym marze, a może to coś innego… Zaraz niech pomyślę… Starucha przez chwile wpatrywała się w Angarada swymi oczami i nagle na jej twarzy pokazał się uśmiech, jeszcze większy i bardzo dziwny, jak by byłą zadowolona z jego odpowiedzi, tylko dlaczego… __________________ Wolałbym żyć życiem krótkim, ale w chwale, niż długim, ale w zapomnieniu... bo ulubieńcy bogów umierają młodo, lecz później, żyją wiecznie w ich towarzystwie... Ostatnio edytowane przez Kraven : 10-03-2008 o 09:06.