Kraven

Wiedźma znikła równie szybko jak się pojawiła, nie pozostawiając po sobie żadnych śladów. Stał nie ruchomo, tak jeszcze przez chwile, a w głowie kotłowały się myśli, zrodzone z ostatnich słów wiedźmy. ... Przynieś mi pewną rzecz, a dobrze Cię wynagrodzę... Bardzo dobrze... I staniesz się sławny... Te słowa utkwiły mi bardzo dobrze w pamięci, brzmiały tak banalnie i absurdalnie, a jednak było w nich coś, co nie pozwalało mi o nich zapomnieć. Może to, jak je wypowiedziała, a może… Sam nie wiem… Jej słowa, w mojej głowie, wiązały się razem, z wspomnieniami dziecięcych marzeń, przybierając realną postać. Zasadziły małe ziarenko w mej duszy… Potęga i Sława, zawsze były moim wyznacznikiem, to dla niej opuściłem dom, zerwałem więzy rodzinne i wyruszyłem w największą podróż mego życia, chcę by moje imię było pamiętane przez wszystkich i nigdy nie zapomniane… Wiatr zawiał mu w twarz, rozbudzając z letargu zamyślenia, nie pozostało mi nic innego jak udać się w dalszą drogę, w stronę Altdorfu. Całą podróż, spędził rozmyślając nad znaczeniem słów Alishiy … Jednak z drugiej strony mam przynieść jej coś z miasta, w którego kierunku podążam i to mam mnie uczynić sławnym, co może mieć takiego do zaoferowania mówiąc że hojnie mnie obdarz… Nie potrzebne mi żadne bogactwa, wystarczy parę srebrników i droga… A z resztą kim jest ta cała Alishia. Droga do miasta była jeszcze długa, dalsza podróż nie owocowała już w niespodzianki i wieczorem dotarł pod bramy stolicy. Przy wrotach stało dwóch strażników, ubranych w niebiesko czerwone stroje. Jak będę mieć szczęście to obejdzie się bez większych ceregieli. Znajdę, nie drogą karczmę, zjem ciepły posiłek i położę się do łóżka, dawno już nie zaznałem uczucia miękkiego posłania i zimnego piwa korzennego w ustach... Nie zabawię jednak długo, miasto to nie miejsce dla mnie, czuł bym się jak dziki ptak w klatce… Angarad ruszył, w stronę strażników, pewny siebie.

 

__________________
Wolałbym żyć życiem krótkim, ale w chwale, niż długim, ale w zapomnieniu... bo ulubieńcy bogów umierają młodo, lecz później, żyją wiecznie w ich towarzystwie...