| Pozwolę sobie dołożyć tylko kilka drobiazgów do pisania wersów. Proszę, nie odbierajcie tych uwag jakoś jako formę dogadywania, tylko pomoc. Bowiem 13 sylab to ważna rzecz, ale nie wystarczy, żeby to był wiersz. Trzeba pamiętać, ze są także rymy wewnątrz każdego wersu i tak naprawdę one utrzymują rytm poematu. Dlatego jeżeli ktoś coś napisze niech przeczyta to na głos płynnie. Pamiętajcie, że układ powinien się powtarzać co dwa wersy. To naprawdę ważne dla poematu w stylu "Pana Tadeusza."
Adr napisał tak
Dwa wzgórza sąsiedzkie panują w okolicy
A bardziej dumnych wzniesień szukać po próżnicy.
Na prawym wzgórzu kościół krzyż pod niebo wznosi
I o boskie zmiłowanie pokornie prosi.
Na lewym wzniesieniu zamczysko stare stoi
Strojne w mury jak rycerz w zardzewiałej zbroi.
Patrząc z murów zamkowych, bądź z kościelnej wieży
Dojrzysz okiem bystrym wieś co w dolinie leży.
Między chatami strumyk wije się jak żmija
I leniwym nurtem oba wzgórza omija.
Uwagi
Są wersy świetne o doskonałej akcentacji, a są i kiepskie. Popatrzcie na różnicę w czytaniu, na głos, tego co wyżej oraz tego co niżej. Przy czym zaznaczam, nie twierdzę, ze to na dole jest dobre, ale że taki jest rytm 13ozgłoskowca, który ma tu mieć zastosowanie.
Dwa wzgórza po sąsiedzku stoją w okolicy
A bardziej dumnych wzniesień szukać po próżnicy.
Na prawym wzgórzu kościół krzyż pod niebo wznosi
O łaskę zmiłowania najpokorniej prosi.
Na lewym zaś wzniesieniu zamek stary stoi
Strojny w mury jak rycerz w zardzewiałej zbroi.
Patrząc z murów zamkowych, bądź z kościelnej wieży
Dojrzysz okiem sokolim wieś, co w dole leży.
Pomiędzy chałupami strumyk się rozwija
Szemrzący nurt leniwie oba wzgórza mija. |