do Nessy z Thanedd
[MEDIA]http://www.wrzuta.pl/aud/file/lgsMZftKWf/michael_lington_-_harlem_nocturne_saxophone.mp3[/MEDIA]
Objął cię w talii, mocno ale z odpowiednią delikatnością, aby nie wyrządzić ci żadnej krzywdy. Z ochotą odpowiedział na twój pocałunek-gorąco i namiętnie. Nie przejmował się tym, że moczysz właśnie jego szatę, pewnie bardzo drogą. Nie przejmował się tym, że woda i oliwa tworzyły powoli na podłodze kałużę. W tej chwili najwyraźniej liczyłaś się tylko Ty. I bardzo cię to cieszyło.
Przerwał pocałunek pierwszy, ale tylko na chwilę. Zaraz znowu przywarł do ciebie swymi słonymi ustami, skubał nimi twą dolną wargę, bawił się. Wkrótce poczułaś delikatne ugryzienie, bardziej dotyk zębów. A potem koniuszek jego wilgotnego języka, wodzący wzdłuż twych warg.
Potem kolejny namiętny pocałunek. Wasze języki zatańczyły wspólnie. Trwało to długo, bardzo długo. Aż zabrakło ci tchu, dopiero wtedy przerwał. Nikt cię tak jeszcze nie całował. Gdzie on się tego nauczył?
-
Boli cię nóżka, piękna Nesso? Spytał cicho, całując cię w policzek, w ucho, w szyję. Każde słowo było przerwane pocałunkiem.
-
Nie możesz jej więc nadwyrężać. Szybko przesunął ręką po twoim brzuchu, boku i pośladkach, aż poczułaś jego pewny chwyt pod udem. Podniósł cię z podłogi i zaniósł na łóżko. Ułożył cię wśród miękkiej, różowej pościeli.
-
Czuję się w obowiązku zająć twym bolącym biodrem. Powiedział puszczając do ciebie figlarnie oko.
Przyklęknął przy krawędzi łoża, jego głowa zatrzymała się nad twym biodrem. "Twój Jan" delikatnie, ostrożnie zaczął całować siniak. Nie czułaś bólu.