Poszukuję czterech graczy do sesji Wampira.
Akcja dzieje się w tereźniejszej Warszawie.
Jeśli chodzi o kartę postaci, prosze mi przesyłać w pełni uzupełnioną kartę w wersji tekstowej.
Karta jest dostępna pod tym linkiem: (pamiętajcie o przydzieleniu Punktów Wolnych)
http://www.kaora.za.pl/karty/wampmask.gif
(róbcie kopiuj-->wklej, bo nie zawsze działa)
lub
http://lastinn.info/kufer-skarbow/40...-wampirze.html (Program do tworzenia KP w Wampirze)
Dodatkowo karta postaci powinna zawierać:
- historię i dokonania z życia jako człowiek i jako wampir
- czy wasze postacie są uważane za żywe czy martwe w świecie śmiertelników
- światopogląd
- cechy charakteru
- ekwipunek
- wygląd
- zachowania, przyzwyczajenia, hobby
- awatar postaci jakiego macie zamiar użyć
Dopuszczam klany z Camarilli i Niezależnych (bez Odszczepieńców, Pariasi wchodzą w grę).
Co 50 postów będę przyznawać punkty doświadczenia.
Warunki.
-Jeśli ktoś bierze postać pochodzącą spoza polski powinna używać w kwestiach jakiś zwrotów ze swojego języka narodowego
- Posty podczas sesji muszą być w miarę długie i sensowne, nie dopuszczam możliwości, żeby miały 3-4 zdania
Rzuty robię ja, wyniki będę przesyłać na PW.
Wybiorę najciekawsze karty i najbardziej pasujące do mojej wizji gry.
Rekrutacja potrwa do 14 maja.
*******************************************
[MEDIA]http://pulpa1.googlepages.com/VampireBloodlines-33-VampireTheme.mp3[/MEDIA]
Ciemne chmury zbierają się nad
Warszawą. Ciężkie krople deszczu zmywają codzienny brud i kurz, zapadł zmierzch. Gdy słońce schowało się za horyzontem do życia włączają się niecodzienni mieszkańcy tego miasta.
Spokrewnieni, wampiry, tak się ich nazywa.
Istoty nocy. Pełne dekadencji, pychy, zła i dobroci, siły i mądrości. Uosobienie mitu o nieśmiertelnych.
Metropolia co noc spływa krwią niewinnych czy to rozlaną podczas walki czy wypitą prosto z żył. Wampiry w swym nieśmiertelnym życiu nie umieją uciec od codzienności ludzkiego bydła. Wtrącają nosy w ludzkie interesy, porachunki, nawet życia. Szukają rozrywki, ofiar i okazji do ubicia interesu.
**
Książe był zły. Siedział przed telewizorem w swojej siedzibie,
Zamku Królewskim.
Niepokoiło go to co widzi.
Spiker w wiadomościach rozwodził się nad tajemniczymi zniknięciami i morderstwami na terenie całej Warszawy. Tomasz Kozłowski, książę z klanu Tremere, wiedział co się święci. Sabat podnosił łeb w jego mieście. W JEGO DOMENIE! Ze złości mimowolnie wysunął długie, śnieżnobiałe kły.
- To jest do ch..a niepodobne. Maskarada leży i kwiczy... – stwierdził gniewnie pod nosem, a w myślach dodał. – I to wszystko za mojej kadencji. – zaraz jednak się opamiętał, przecież Książe, a do tego Tremere nie może ulegać tak ludzkim emocjom.
Wiedział, że normalne metody nic tu nie pomogą. Assamici sami byli zbyt zadufani w sobie żeby zajmować się Sabatem. Wilkołakami, Pariasami, watykańskimi i owszem, ale nigdy Czarną Ręką, jak to się mówiło na mieście.
Sięgnął po komórkę i wykonał kilka bardzo ważnych rozmów po czym wstał z kanapy i poprosiwszy służbę o płaszcz zszedł do limuzyny, która zawiozła go do Elizjum.
- Trzeba to przedstawić Radzie póki nie jest za późno. – pomyślał, popijając w czasie jazdy świeży, boski nektar, który pochodził z dwudziestoletniej dziewicy, tak przynajmniej napisano na etykiecie.
- Dojechaliśmy, panie. – z małego głośniczka doniósł się mocny i stanowczy głos kierowcy, Brujaha.
- Dziękuję Robercie. Wejdź ze mną i zabaw się trochę, mam dużo do omówienia.
Książe nie usłyszał odpowiedzi, wyszedł z samochodu prosto w strugi ulewnego deszczu.
Elizjum mieściło się w hotelu
Sheraton.
Ostatnie piętro zostało zamienione w wielką salę z małymi alkowami. Były też pokoje dla Vipów, ale większość warszawskich krwiopijców nigdy nie miała okazji tam zawitać, to była domena Księcia i Rady.
Przy wejściu na piętro czekało kilku ochroniarzy- Brujahów, za nimi był składzik na broń, (wszak trzeba pamiętać o Tradycjach) i szatnia. Wszystko dopięte na ostatni guzik.
Gdy Tomasz wchodził na salę wszyscy spojrzeli w jego kierunku, a muzyka przycichła, gdy przechodził do strefy zastrzeżonej wszyscy składali mu delikatny pokłon, wszyscy oprócz większości Brujahów i Gangreli. No wśród Malkavian też zdarzały się wyjątki, ale oni widzą świat inaczej.
Gdy Książe zniknął za pancernymi drzwiami, na sali znów rozpoczęły się rozmowy, dysputy, a muzyka znów zaczęła grać w sposób potęgujący nocną i dekadencką atmosferę.
Tremere wszedł do małej sali, na środku której stał długi konferencyjny stół. Wszystkie miejsca były zajęte przez przedstawicieli klanów Camarilli, a także kilku klanów niezależnych. Wszyscy ubrani w nienaganne garnitury lub stroje przynajmniej wyglądajace na wyjściowe.
- Witam panów. Piękna noc, ale okoliczności nie najlepsze. Mamy sprawy do przedyskutowania...