| Marius nie doczekał się odpowiedzi na swoje pytanie. Felix nie zdołał mu odpowiedzieć, gdyż nagle zostali obaj okrążeni przez innych żołnierzy, którzy zaczęli na raz zadawać im najróżniejsze pytania. Głosy połączyły się w niezrozumiany bełkot. Jeden z żołnierzy wyrwał ich z tłumu i zaprosił do swojego stolika. Szybko opróżnili flaszkę, a najemnikowi zrobiło się gorąco. Świat zaczął nieco wirować. Człowiek zwrócił się do nich z prośbą by mu opowiedzieli o ich pechowym zwiadzie. Słysząc prośbę Tileańczyk zmarszczył brwi, chciał zapomnieć o tych piekielnych dniach, a tu wypytują go o nie jakby to było jakieś wspaniałe wydarzenie.
- Nie ma o czym opowiadać - stwierdził. Chciał jeszcze coś dodać, ale Felix zaczął opowiadać całą historię. Nie przerywał mu tylko siedział z spuszczona głową.
- Dobrze to opowiedziałeś - pochwalił kolegę. - Cała ta wyprawa zabrała ze sobą naszych kamratów i dodatkowo los nie dał nam uratować tych dzieci. Mam nadzieję, że Morr zaopiekuje się ich duszami, a tych łajdaków po wsze czasy będzie torturował! - Ostatnie słowa wykrzyczał. Musiał rozładować złość, jak wezbrała w min gdy przypomniał sobie widok dziecięcych ciał.
- A teraz powiedz co to była za bitwa - zwrócił się jakby nigdy nic do żołnierza, który ich zaprosił do stolika. Chciał zmienić temat i nie wspominać już tego zwiadu.
__________________
Nic nie zostanie zapomniane,
Nic nie zostanie wybaczone.
Księga Żalu I,1 |