lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Ree · 31-10-2005, 17:54

witam

Miło mi że już są chętni do gry. Rezo, niestety średnio się przedstawia sprawa ze stronami po polsku z dokładnym opisem ras, świata no i całego systemu, chociaż przyznam że dawno nie przeszukiwałem netu w tym celu. Jak coś znajdziecie konkretnego, dajcie znać. A ze swej strony dziś dorzucam opis elfów, również na podstawie "Śródziemie. Gra fabularna" Wydawnictwa MAG. Życzę miłej lektury.

3.
Elfy jako pierwsze przebudziły się i zaczęły badać Śródziemie. Jest to szlachetna, obdarzona wielką urodą rasa. Choć na pozór elfy są podobne do śmiertelnych ludzi, różnią się od nich w kilku subtelnych sprawach. Są zazwyczaj wyższe niż ludzie, jednak mają bardziej smukłe i mniej owłosione ciała. Mężczyznom – elfom nie rosną brody. Delikatne rysy, skóra bez zmarszczek i błyszczące oczy powodują, że elfy wydają się roztaczać zaklętą aurę. Poruszają się z niezwykłą zwinnością i lekkością, nieosiągalną dla innych ras. Są niezwykle zręczne i mają lekki chód: idąc, praktycznie nie zostawiają śladów i mogą iść po powierzchni świeżo spadłego śniegu. Ich skromna postura kryje jednak ogromne moce, są bowiem bardzo odporne na zimno, upał i całkowicie niewrażliwe na choroby. Elfy są ponadto nieśmiertelne, starzeją się niemal niezauważalnie. Zazwyczaj elf może umrzeć tylko z dwóch powodów: jeżeli zostanie zabity albo na skutek zmęczenia światem. W tym drugim przypadku oznacza to, że tak bardzo przygniata go trud długiego życia, że traci do niego chęć. Wszystkie elfy, które odeszły, zbierają się w Salach Oczekiwania w Siedzibie Mandosa na zachodnim krańcu Amanu. Tam oczekują Końca Świata albo wracają, aby zastąpić swoich krewnych, którzy zginęli. W ten sposób elfy często rodzą się powtórnie jako swoi spadkobiercy.
Elfy oddają cześć Valarom. Nie mają jednak żadnej formalnej religii, a modlą się układając poezję i śpiewając pieśni. Ponad wszystko wielbią Królową Valarów, najpiękniejszą z wszelkiego stworzenia, Verdę. Ona przynosi światło i nazywają ją „Panią Gwiazdy” (Elentari lub Elbereth).
Elfy nie potrzebują snu. Odpoczywają podczas medytacji, przypominając sobie przeszłe wydarzenia. Zazwyczaj zapadają w ten, podobny do transu, stan codziennie mniej więcej na 2 godziny, ale mogą być aktywni przez kilka dni bez żadnego odpoczynku. Widzą pod w świetle gwiazd i księżyca tak dobrze jak człowiek w południe, lecz w całkowitych ciemnościach nie są lepsi od ludzi.

W Śródziemiu istnieją dwie duże społeczności elfów. Ich podział we wczesnym okresie Pierwszej Ery zapoczątkował rozwój dwóch odrębnych elfich kultur. Najbardziej dostojni są Eldarowie; trzy rody (Noldorowie, Vanyarowie i Teleri), które odbyły Wielką Podróż przez całe Śródziemie w Pierwszej Erze. Większość osiedliła się na jakiś czas w Amanie lub na brzegach obecnie zatopionego Beleriandu. Tylko Noldorowie (Elfy Wysokiego Rodu) i Sindarowie (Szare Elfy, które wywodzą się od Telerich) pozostali w Śródziemiu po Wojnie Gniewu, która zakończyła Pierwszą Erę. Wszystkie inne elfy są określane mianem Avari lub Leśnych Elfów i powszechnie tak właśnie nazywane.

Noldorowie często nazywani są Elfami Wysokiego Rodu;, rzekomo dlatego, że są najbardziej dostojnymi Quendi w Śródziemiu. W rzeczywistości nazywa się ich dlatego, że są jedynymi żyjącymi w Endorze elfami, które kiedykolwiek mieszkały w Błogosławionym Królestwie Amanu. Inne nazwy Noldorów to Elfy Głębokie, Golodrimowie lub Golodh (określenia Sindarińskie) oraz Nomin (określenie Edainów).
Noldorowie są najsilniejsi i najmocniej zbudowani wśród wszystkich elfów. Mężczyźni ważą średnio 100 kg, kobiety 80 kg, przy wzroście odpowiednio 200 cm i 190 cm. Większość ma ciemne włosy i zielonkawe oczy. Lubują się w bogatym odzieniu i dobrym rzemiośle, często wyglądają niezwykle bogato. Tryb życia Noldorów jest najbardziej wśród wszystkich elfów Śródziemia uregulowany. O ile ich pobratymcy wędrują z miejsca na miejsce, o tyle Noldorowie budują trwałe osady, tworząc społeczności i państwa. Są monogamiczni, małżeństwo zawierają na całe życie. Wszyscy Noldorowie, niezależnie od pochodzenia, są pełni dostojeństwa i tak dumni, iż często wydają się aroganccy. Są najbardziej ciekawi i porywczy spośród wszystkich elfów, pełni chęci do życia, dążący do doskonałości w rzemiosłach i głodni wiedzy o świecie. To pragnienie wiedzy często sprowadzało ich na manowce, ku żądzy, zepsuciu i waśniom. Ponad wszystko nienawidzą orków, trolli i smoków. Ze względu na swoją dumę mają tendencję do uważania wszystkich obcych za gorszych od siebie. Mieszkają przede wszystkim w domu Elronda (na zachód od Gór Mglistych) oraz w Lothlorien (w lesie Lorien rozciągającym się wzdłuż rzeki Nimrodel, dopływu Anduiny).

Sindarowie (Elfy Szare) byli niegdyś członkami wielkiego narodu Telerich. W odróżnieniu od Noldorów, Vanyarów i większości Telerich, Sindarowie nie zdecydowali się przebyć morza i udać do Amanu, woląc pozostać w Śródziemiu. Podobnie jak Leśne Elfy, należą do Moriquendi, Elfów Ciemności, które nigdy nie widziały Światła Valinoru.
Sindarowie są niemal tak wysocy jak Noldorowie, ale lżejszej budowy, jednak bardziej muskularni niż ich mieszkający w lesie kuzyni. Mężczyźni ważą przeciętnie 85 kg a kobiety 70 kg przy wzroście odpowiednio 195 cm i 180 cm. Większość ma jasne włosy i bladobłękitne lub szare oczy. Podobnie jak Noldorowie, mają jasną skórę. Lekko obciążeni potrafią podróżować 16-20 godzin dziennie. Są mniej muzykalni niż Vanyarowie czy Leśne Elfy i mniej zdolni do kowalstwa i rzemiosła niż Noldorowie. Niemniej jednak są całkiem dobrzy we wszelkich sztukach, a w wybranych dziedzinach nie mają sobie równych. Żadna inna rasa nie buduje lepszych łodzi i okrętów. Ich ubrania są nadzwyczaj dobrze wykonane, choć praktyczne i użyteczne. Nie interesuje ich bogate odzienie Noldorów. Wolą szarości i srebro.
Sindarowie mają najbardziej wśród elfów otwarte umysły. Są zarówno doskonałymi nauczycielami, jak i uczniami, interesują się działalnością każdej rasy. To różni ich od Noldorów, którzy potrafią się szybko znudzić czymś, co jest praktyczne lub skromne w wyglądzie czy użyciu. Szare Elfy to naród osiadły, lubiący towarzystwo. W odróżnieniu od Leśnych Elfów, budują miasta i porty, tworząc mocno zżyte społeczności. Wielu Sindarów czuje pociąg do morza. Budują doskonałe okręty i są doskonałymi żeglarzami. Sindarowie są przyjaciółmi wszystkich ras, jednak szczególnie bliscy są krasnoludom. Ich głównymi wrogami są orkowie, wargowie i smoki. Ich największe skupiska to Lothlorien oraz Szara Przystań.

Leśne Elfy
Kiedy za Dawnych Dni Eldarowie wyruszyli ze swej pierwotnej ojczyzny, wielu z nich pozostało z tyłu, decydując się nie szukać światła Amanu. Te rody zostały nazwane Avari (Q. Oporni) i pozostawione samym sobie w czasie, gdy cień Morgotha zapanował nad Wschodem. W tych mrocznych czasach Avari musieli się schronić w gęstych lasach wschodniego Śródziemia. Wędrowali po nich, kryjąc się przed dzikimi Ludźmi, którzy władali większością krainy. Dlatego stali się znani jako Leśne Elfy. Choć na początku chcieli dotrzeć na Zachód, niektórzy Teleri zatrzymali się w drodze i nigdy nie ujrzeli Nieśmiertelnych Krain. Ich społeczności zmieszały się z Avarimi i to powoduje sporo zamieszania przy ustalaniu pochodzenia poszczególnych rodów Leśnych Elfów. Wielu Telerich jest nazywanych Leśnymi Elfami, lecz określenie to odnosi się tylko do Avarich.
Większość Leśnych Elfów jest lekkiej budowy, a wszyscy są wątli, wedle ludzkich standardów. Mężczyźni ważą przeciętnie 70 kg a kobiety 55 kg przy wzroście odpowiednio 180 cm i 170 cm. Mają śniadą cerę, włosy koloru piasku oraz błękitne bądź zielone oczy. Są znakomitymi muzykami. Ich ulubione stroje są zazwyczaj koloru leśnej zieleni, szare lub brązowe i równie dobrze mogą być czysto funkcjonalne, jak i bogate, ozdobne. Ich ubraniom brakuje jednak pompatyczności, typowej dla ubrań Noldorów.
Kulturę Leśnych Elfów można określić jako nieuporządkowaną i prostacką wedle elfich standardów, ale bogatą i pod pewnymi względami bardzo zaawansowaną w porównaniu z ludzką. Leśne Elfy zawsze były niezależne, ale w ostatnim okresie wiele z nich osiedliło się w królestwach, rządzonych przez Noldorów lub Sindarów. Uwielbiają jednak podróże i przygody, postrzegając życie jako nieustającą grę. Muzyka i podstępy to ich ulubiona rozrywka. Są także doskonałymi stolarzami. Ich główna siedziba znajduje się w północnej części Mrocznej Puszczy, w okolicach Leśnej Rzeki.

31-10-2005, 17:54	#7
Ree Reputacja: 1	witam Miło mi że już są chętni do gry. Rezo, niestety średnio się przedstawia sprawa ze stronami po polsku z dokładnym opisem ras, świata no i całego systemu, chociaż przyznam że dawno nie przeszukiwałem netu w tym celu. Jak coś znajdziecie konkretnego, dajcie znać. A ze swej strony dziś dorzucam opis elfów, również na podstawie "Śródziemie. Gra fabularna" Wydawnictwa MAG. Życzę miłej lektury. 3. Elfy jako pierwsze przebudziły się i zaczęły badać Śródziemie. Jest to szlachetna, obdarzona wielką urodą rasa. Choć na pozór elfy są podobne do śmiertelnych ludzi, różnią się od nich w kilku subtelnych sprawach. Są zazwyczaj wyższe niż ludzie, jednak mają bardziej smukłe i mniej owłosione ciała. Mężczyznom – elfom nie rosną brody. Delikatne rysy, skóra bez zmarszczek i błyszczące oczy powodują, że elfy wydają się roztaczać zaklętą aurę. Poruszają się z niezwykłą zwinnością i lekkością, nieosiągalną dla innych ras. Są niezwykle zręczne i mają lekki chód: idąc, praktycznie nie zostawiają śladów i mogą iść po powierzchni świeżo spadłego śniegu. Ich skromna postura kryje jednak ogromne moce, są bowiem bardzo odporne na zimno, upał i całkowicie niewrażliwe na choroby. Elfy są ponadto nieśmiertelne, starzeją się niemal niezauważalnie. Zazwyczaj elf może umrzeć tylko z dwóch powodów: jeżeli zostanie zabity albo na skutek zmęczenia światem. W tym drugim przypadku oznacza to, że tak bardzo przygniata go trud długiego życia, że traci do niego chęć. Wszystkie elfy, które odeszły, zbierają się w Salach Oczekiwania w Siedzibie Mandosa na zachodnim krańcu Amanu. Tam oczekują Końca Świata albo wracają, aby zastąpić swoich krewnych, którzy zginęli. W ten sposób elfy często rodzą się powtórnie jako swoi spadkobiercy. Elfy oddają cześć Valarom. Nie mają jednak żadnej formalnej religii, a modlą się układając poezję i śpiewając pieśni. Ponad wszystko wielbią Królową Valarów, najpiękniejszą z wszelkiego stworzenia, Verdę. Ona przynosi światło i nazywają ją „Panią Gwiazdy” (Elentari lub Elbereth). Elfy nie potrzebują snu. Odpoczywają podczas medytacji, przypominając sobie przeszłe wydarzenia. Zazwyczaj zapadają w ten, podobny do transu, stan codziennie mniej więcej na 2 godziny, ale mogą być aktywni przez kilka dni bez żadnego odpoczynku. Widzą pod w świetle gwiazd i księżyca tak dobrze jak człowiek w południe, lecz w całkowitych ciemnościach nie są lepsi od ludzi. W Śródziemiu istnieją dwie duże społeczności elfów. Ich podział we wczesnym okresie Pierwszej Ery zapoczątkował rozwój dwóch odrębnych elfich kultur. Najbardziej dostojni są Eldarowie; trzy rody (Noldorowie, Vanyarowie i Teleri), które odbyły Wielką Podróż przez całe Śródziemie w Pierwszej Erze. Większość osiedliła się na jakiś czas w Amanie lub na brzegach obecnie zatopionego Beleriandu. Tylko Noldorowie (Elfy Wysokiego Rodu) i Sindarowie (Szare Elfy, które wywodzą się od Telerich) pozostali w Śródziemiu po Wojnie Gniewu, która zakończyła Pierwszą Erę. Wszystkie inne elfy są określane mianem Avari lub Leśnych Elfów i powszechnie tak właśnie nazywane. Noldorowie często nazywani są Elfami Wysokiego Rodu;, rzekomo dlatego, że są najbardziej dostojnymi Quendi w Śródziemiu. W rzeczywistości nazywa się ich dlatego, że są jedynymi żyjącymi w Endorze elfami, które kiedykolwiek mieszkały w Błogosławionym Królestwie Amanu. Inne nazwy Noldorów to Elfy Głębokie, Golodrimowie lub Golodh (określenia Sindarińskie) oraz Nomin (określenie Edainów). Noldorowie są najsilniejsi i najmocniej zbudowani wśród wszystkich elfów. Mężczyźni ważą średnio 100 kg, kobiety 80 kg, przy wzroście odpowiednio 200 cm i 190 cm. Większość ma ciemne włosy i zielonkawe oczy. Lubują się w bogatym odzieniu i dobrym rzemiośle, często wyglądają niezwykle bogato. Tryb życia Noldorów jest najbardziej wśród wszystkich elfów Śródziemia uregulowany. O ile ich pobratymcy wędrują z miejsca na miejsce, o tyle Noldorowie budują trwałe osady, tworząc społeczności i państwa. Są monogamiczni, małżeństwo zawierają na całe życie. Wszyscy Noldorowie, niezależnie od pochodzenia, są pełni dostojeństwa i tak dumni, iż często wydają się aroganccy. Są najbardziej ciekawi i porywczy spośród wszystkich elfów, pełni chęci do życia, dążący do doskonałości w rzemiosłach i głodni wiedzy o świecie. To pragnienie wiedzy często sprowadzało ich na manowce, ku żądzy, zepsuciu i waśniom. Ponad wszystko nienawidzą orków, trolli i smoków. Ze względu na swoją dumę mają tendencję do uważania wszystkich obcych za gorszych od siebie. Mieszkają przede wszystkim w domu Elronda (na zachód od Gór Mglistych) oraz w Lothlorien (w lesie Lorien rozciągającym się wzdłuż rzeki Nimrodel, dopływu Anduiny). Sindarowie (Elfy Szare) byli niegdyś członkami wielkiego narodu Telerich. W odróżnieniu od Noldorów, Vanyarów i większości Telerich, Sindarowie nie zdecydowali się przebyć morza i udać do Amanu, woląc pozostać w Śródziemiu. Podobnie jak Leśne Elfy, należą do Moriquendi, Elfów Ciemności, które nigdy nie widziały Światła Valinoru. Sindarowie są niemal tak wysocy jak Noldorowie, ale lżejszej budowy, jednak bardziej muskularni niż ich mieszkający w lesie kuzyni. Mężczyźni ważą przeciętnie 85 kg a kobiety 70 kg przy wzroście odpowiednio 195 cm i 180 cm. Większość ma jasne włosy i bladobłękitne lub szare oczy. Podobnie jak Noldorowie, mają jasną skórę. Lekko obciążeni potrafią podróżować 16-20 godzin dziennie. Są mniej muzykalni niż Vanyarowie czy Leśne Elfy i mniej zdolni do kowalstwa i rzemiosła niż Noldorowie. Niemniej jednak są całkiem dobrzy we wszelkich sztukach, a w wybranych dziedzinach nie mają sobie równych. Żadna inna rasa nie buduje lepszych łodzi i okrętów. Ich ubrania są nadzwyczaj dobrze wykonane, choć praktyczne i użyteczne. Nie interesuje ich bogate odzienie Noldorów. Wolą szarości i srebro. Sindarowie mają najbardziej wśród elfów otwarte umysły. Są zarówno doskonałymi nauczycielami, jak i uczniami, interesują się działalnością każdej rasy. To różni ich od Noldorów, którzy potrafią się szybko znudzić czymś, co jest praktyczne lub skromne w wyglądzie czy użyciu. Szare Elfy to naród osiadły, lubiący towarzystwo. W odróżnieniu od Leśnych Elfów, budują miasta i porty, tworząc mocno zżyte społeczności. Wielu Sindarów czuje pociąg do morza. Budują doskonałe okręty i są doskonałymi żeglarzami. Sindarowie są przyjaciółmi wszystkich ras, jednak szczególnie bliscy są krasnoludom. Ich głównymi wrogami są orkowie, wargowie i smoki. Ich największe skupiska to Lothlorien oraz Szara Przystań. Leśne Elfy Kiedy za Dawnych Dni Eldarowie wyruszyli ze swej pierwotnej ojczyzny, wielu z nich pozostało z tyłu, decydując się nie szukać światła Amanu. Te rody zostały nazwane Avari (Q. Oporni) i pozostawione samym sobie w czasie, gdy cień Morgotha zapanował nad Wschodem. W tych mrocznych czasach Avari musieli się schronić w gęstych lasach wschodniego Śródziemia. Wędrowali po nich, kryjąc się przed dzikimi Ludźmi, którzy władali większością krainy. Dlatego stali się znani jako Leśne Elfy. Choć na początku chcieli dotrzeć na Zachód, niektórzy Teleri zatrzymali się w drodze i nigdy nie ujrzeli Nieśmiertelnych Krain. Ich społeczności zmieszały się z Avarimi i to powoduje sporo zamieszania przy ustalaniu pochodzenia poszczególnych rodów Leśnych Elfów. Wielu Telerich jest nazywanych Leśnymi Elfami, lecz określenie to odnosi się tylko do Avarich. Większość Leśnych Elfów jest lekkiej budowy, a wszyscy są wątli, wedle ludzkich standardów. Mężczyźni ważą przeciętnie 70 kg a kobiety 55 kg przy wzroście odpowiednio 180 cm i 170 cm. Mają śniadą cerę, włosy koloru piasku oraz błękitne bądź zielone oczy. Są znakomitymi muzykami. Ich ulubione stroje są zazwyczaj koloru leśnej zieleni, szare lub brązowe i równie dobrze mogą być czysto funkcjonalne, jak i bogate, ozdobne. Ich ubraniom brakuje jednak pompatyczności, typowej dla ubrań Noldorów. Kulturę Leśnych Elfów można określić jako nieuporządkowaną i prostacką wedle elfich standardów, ale bogatą i pod pewnymi względami bardzo zaawansowaną w porównaniu z ludzką. Leśne Elfy zawsze były niezależne, ale w ostatnim okresie wiele z nich osiedliło się w królestwach, rządzonych przez Noldorów lub Sindarów. Uwielbiają jednak podróże i przygody, postrzegając życie jako nieustającą grę. Muzyka i podstępy to ich ulubiona rozrywka. Są także doskonałymi stolarzami. Ich główna siedziba znajduje się w północnej części Mrocznej Puszczy, w okolicach Leśnej Rzeki.