Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 18-10-2008, 12:19   #1
Sekal
 
Sekal's Avatar
 
Reputacja: 1 Sekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputacjęSekal ma wspaniałą reputację
[materiały - Vast] "Od zera do Bohatera"

Opis Vast autorstwa Kiaryna, Sekala i Bielona

HISTORIA VAST

680- 720
: II wojna krasnoludzko-orcza zakończona klęską Krasnoludów. Szczęśliwie dla nich zakończona również sporem o władze wśród orków. Ginie naczelny wódz Grugh Trzy Topory i kilku wodzów klanowych. Następuje natychmiastowy rozpad państwa orczego co ratuje ostatnie krasnoludzkie twierdze.
748: Kilka wyładowanych śmiałkami, wygnańcami i wszelkiego rodzaju wagabundami okrętów pokonuje Smoczy Przesmyk i buduje pierwsze osady ludzkie na ziemiach Vast.

760: Początek wielkiego osadnictwa na ziemiach Vast. W ślad za pierwszymi osadnikami, którzy dali początek Procampur oraz Calaunt, ruszają kolejni żądni wolnej od danin ziemi czekającej na pracowite ręce. Pierwsze okręty z ludem z Sembii przybywają by założyć kupieckie porty na prawym brzegu smoczego przesmyku. Wspierani w swoich dążeniach przez władców niewielkiego księstwa Calaunt, osadnicy budują pierwsze większe osady na ziemiach Vast.

765: Hołd lenny osad Vast na rzecz Sembii przyjęty przez namiestnika zamorskiej prowincji, nazwanego Namiestnikiem Zamorza. Od tej chwili ziemie zamieszkane przez osadników z Sembii zostają oficjalnie jej prowincją. Namiestnik stacjonuje w Procampur, gdzie osiada w zamku tamtejszym. Procampur tej decyzji zawdzięcza swój szybki rozwój.

812: Wiec Królewski. Odrzucając nowo nałożone nań daniny na rzecz zamorskiego suzerena, lordowie największych osad Vast zbierają się w Calaunt. Królestwo Vastar ogłasza swoją niepodległość, na czele staje władca z rycerskiego rodu książąt z Calaunt Beiden de Blight. Namiestnik Zamorza, Ogeneth Biały, zostaje wygnany.

860 - 861: Wojna z Sembią zakończona bitwą na Krokusowym Polu. [861]. Władający Procampur Książe Turlogh de Hoss, Jan Czerep Wielki z Tantras oraz Buff Ak’Akka z Roldilar składają hołd lenny Sembii czyniąc ze swoich ziem Zamorską Prowincję. Król Zoriindal de Blight wygnany osiada w swoim rodowym Calaunt. Początek rozbicia Vast.

893: Czarna Zaraza. Orkowie z Gór Ziemnej Opoki jednoczą klany i uderzają na położone na równinach osady ludzkie wypierając ich aż ku brzegom Smoczego Przesmyku, gdzie zamknąwszy się w kilku portowych twierdzach ludzie odpierają kolejne szturmy. Kolejne prośby o pomoc słane do stolicy nie dają żadnej odpowiedzi. Ostatecznie przy zbrojnej pomocy hufca z Calaunt oraz krasnoludów z Gór Ziemnej Opoki orcza potęga zostaje rozbita.

895: Drugi Wiec Królewski zakończony nieoczekiwanym zabójstwem Zoriindala de Blight o które podejrzewano morderców nasłanych przez Sembię. Pomimo niemożności wybrania władcy, synowie Zoriindala de Blight byli jeszcze nieletni a na nikogo innego poszczególni władcy zgodzić się nie chcieli, zerwano jarzmo Sembii. Vast ponownie ogłoszone zostało Królestwem, rządzonym przez Radę Regentów w skład której wchodzili władcy wszystkich wielkich rodów tj, Bjornlud de Hoss z Procampur, Turderyck Ak’Akka z Roldilar, Thor de Schamp z Tantras, Gotfryd Lurgrud „Byk” z Bergu, Plutar Coloture „Dąb” z Boguncji oraz władający imieniem niepełnoletniego Duncana de Blighta, namiestnik Penthar de la Monde

940: Znajdujące się na południu Vast miasto Tsurlagol, podległe wcześniej Procampur, nieoczekiwanie uzyskuje status miasta-państwa. Władze sprawuje tam rada kupców, plotki jednak mówią o nieznanym człowieku o imieniu Strigorii, któremu powierzono nadzór nad siłami zbrojnymi i polityką. Władający Procampur Książe Bjornlud de Hoss wyraża na to łaskawie zgodę w zamian za obietnicę zbrojnej pomocy oraz sowitą dań. Dań, która jednak nigdy nie nadeszła.

1000: Przyniósł on znaczne zmiany. Podczas wiecu rycerskiego w Tantras możni Vast odrzucili pomysł osadzenia na tronie młodego Duncana de Blight’a uważając skądinąt słusznie, że jest zbyt niedojrzały by władać krajem z widmem rychłej wojny z Sembią. Wnet podjęto decyzję, by Vast zostało wolnym krajem. Książęta i Lordowie uznali, że jednoczyć ich będzie jedynie wizja zbrojnej groźby lub zagłady. Na mocy porozumienia z Tantras mięli nie ingerować w spory pomiędzy sobą. Myśl tę forsował zwłaszcza władający Roldilarem Turderyck Ak’Akka, który zbierał siły. Szybko okazało się, że plany władcy Roldilardu są bardzo poważne.

1003: pancerne hufce Roldilardu uderzają na osady i forty położone wzdłuż Ognistej Rzeki zdobywając wszystkie i podporządkowując je zwierzchności Roldilardu. Tuderyck Ak’Akka ogłasza się Królem Środkowego Vast, w skrócie nazywanym Królem Środka. Początek wojny o Vast.

1003-1023: Wojna Dwudziestoletnia. Pancerne hufce Roldilardu walczą przeciwko wszystkim niemal potęgom Vast wspierane krasnoludzkimi tarczownikami którzy na mocy zawartego przymierza z Królem Środka zyskali od niego poręczenie własnego księstwa w Górach Ziemnej Opoki. Bitwy pod Orcym Grzbietem, Murrethą oraz nad Rzeką Nieszpór dają im walne zwycięstwo nad siłami Tantras, Calaunt oraz położonego na północno-wschodnich rubieżach Księstwa Tuncji. Dopiero zaraza z roku 1020 kładzie kres nieskończonym podbojom Króla Środka. Jednakże pobici włodarze nie ustąpili. Zebrawszy siły uderzyli na zdziesiątkowane zarazą miasto paląc je niemal do samej ziemi, ostawiając jedynie dzielnicę krasnoludów, na których pomoc w odbudowie zniszczonego kraju liczono. Całkowity upadek i śmierć Króla Środka, oraz jego najbliższych. Kapitulacja Roldilardu. Mieszkańcy miasta, którym udało się ocalić, zostają sprzedani w niewolę do kopalń na wschodzie kraju.

1042: Restytucja rodu AkAkka. Dwóch przebywających w Cormyrze synów Króla Środka przybywa na czele rycerzy Zakonu Prawych Synów Jedynego, w służbie Torma, i oddają tymże rycerzom przynależny im z urodzenia Roldilard. Jako, że w górach znów podniosły się Orki pozostali władcy nie mogą ruszać znów na wojnę przez co milcząco akceptują ten stan rzeczy. Roldilard znów ma swego władcę, którym zostaje Tysser Ak’Akka, starszy z dwóch braci.

1076: w cienistych, pradawnych kniejach lasów położonych na południowych stokach Gór Ziemnej Opoki budzi się uśpiony z dawien dawna mrok. Po latach niektórzy twierdzą, że to wyprawa błędnego rycerza Uthera Pendaricka skierowana do zarośniętych gęstwiną i zamieszkałych jedynie przez półludzkie małpoludy ruin pradawnej świątyni, obudziła śpiącą przez wieki potęgę. Z wyprawy powraca kilku zaledwie wojów opowiadając okropieństwa nie do opisania. Nikt jednak nie daje im wiary zwłaszcza, że wkrótce po wojach ginie wszelki ślad.

1102: Z ciemnych knieji wyrusza na północ, ku ziemiom Vast za górami, wyprawa wojenna półdzikich małpoludów, wspierana przez nieznanych nikomu rycerzy w czarnych zbrojach wywołujących grozę samym swoim pojawieniem się. Rzeź wschodnich rubieży kraju zakończona podbojem orczych plemion, zdobyciem Bergu, miasta na wschodzie u źródeł Ognistej Rzeki, siedziby rodu Lurgrud. Władczyni najeźdźców, bowiem okazuje się nią być kobieta, Lady Sonya von Sarassani, składa jednak hołd lenny Roldilardowi, śląc jednocześnie zapewnienia pokoju i dary do Calaunt oraz Tantras. Ziemie podbite przez jej dzikich wojów zostają ogłoszone Księstwem Hudov za zgodą milczącą obdarowanych władców. Leżące na zachodzie Procampur oraz Tsurlagol pozostają nietknięte.

1104: Tsurlagol rozpoczyna podbój sąsiednich terenów, przyłączając pobliskie wioski i miasteczka. Wojna ze znajdującym się na północy księstwem Middów, zakończona bardzo szybko. Świadkowie wspominają o nocnych masakrach wojsk księcia Loriama de Midd. Księstwo kapituluje, stając się lennem Tsurlagol.

1116: Początek budowy ogromnego kompleksu kopalń i jaskiń w Księstwie Hudov, z rozkazu Księżnej Sonyi. Masowy wykup niewolników na potrzeby budowy, łowy w górach na Orków jak i na szlakach na zabłąkanych podróżnych dają powoli obraz rządów i porządków panujących w Hudov. Rządów bata i pręgierza. Kopalnia Drumm Durdare zostaje okrzyknięta Krwawymi Sztolniami na cześć pomordowanych przy jej budowie istot. Staje się ona twierdzą i sztolnią z której permanentnie wydobywane są kruszce i produkty na potrzebę uczonych, których Krwawa Pani, jak zaczyna lud zwać władczynię Hudova, nader chętnie przyjmuje na swój dwór. J

1135: Drugie Wielkie Osadnictwo. Zza mórz przybywają kolejni żądni chwały osadnicy rodem z Sembii, Cormyru, Dolin i Impiltur, którzy chcą zdobyć dla siebie skrawek ziemi dzikiej i niczyjej, której wciąż mnogość w Vast. Pośród już istniejących księstw i władztw powstają kolejne, należące do arystokratów, którzy z rożnych przyczyn opuszczać musieli swoje rodzime ziemie. W ten sposób powstają państewka de Ville’ów, von Torh’ów, Ambercross’ów, Cenether’ów, Lesham’ów, Wulf’ów oraz wielu, wielu innych, mniejszych rodów. Niewielkie, rozciągające się zaledwie kilka mil od zamku władcy, jednakże cieszące się niezależnością, bowiem Vast nie zna władzy zwierzchniej w tym czasie.

1164: Początek budowy portów wojennych i flot, w miastach portowych Vast. Wszystkiemu początek daje napad pirata Immurka Niezwyciężonego, który napada na kupiecką galerę z Procampur. Wieziona jest nią królewska korona nowego władcy Cormyru, Palagharda I, zamówiona przezeń u sławnego na całe Morze Spadających Gwiazd złotnika z Procampur, Juta Berdholmo. Pozornie drobne wydarzenie, zostało rozdmuchane przez sembijski wywiad i przedstawione jako próba zagarnięcia przez Ingreda de Hoss, księcia Procampur, królewskiej korony Cormyru. W obliczu spodziewanej wojny i z konieczności oparcia handlu o własne okręty, Procampur, Calaunt, Roldilard, Tantras oraz Tsurlagol budują doki a w nich okręty. Początek masowej migracji krasnoludów i gnomów widzących szansę na lepsze jutro wśród ludzi, pracy dla inżynierów, mechaników i rzemieślników jest na lata. Dobrze płatnej pracy.

1180: Flota Sembii zostaje doszczętnie rozbita w próbie zniszczenia piratów z Wysp Pirackich. Tylko dzięki pomocy floty z Procampur, któremu nie w smak rosnąca siła piratów na morzu utrudniająca handel, udaje się ocaleć kilkunastu okrętom sembijskim. Początek Wojny Morskiej na Morzu Spadających Gwiazd pomiędzy piratami z Pirackich Wysp a flotami Vast, Sembii i Cormyru.

1201-1204
: Ognista Zagłada. Zbudzony dogłębnymi pracami pod Górami Ziemnej Ostrogi prowadzonymi w Księstwie Hudov, czerwony smok Asterghornossorodin uderza z całą mocą na Berg, który pali pozostawiając zgliszcza jedynie. Lady Sonya von Sarassani, córka swej wielkiej matki, staje z wojskami Hudova mu naprzeciw i ponosi sromotną klęskę. Do walki ze smokiem i jego rosnącą armią stają kolejno atakowani włodarze i każdy z nich ponosi klęskę. Ostatecznie na Polu Popiołów zjednoczone siły Calaunt, Procampur, Tsurlagol, Zakonu Prawych, Hudova, krasnoludów rodów Sunerstormów i Mc’Roundów oraz nowej siły, która powstała na zboczach południowych Gór Opoki, Zakonu Jej Księżycowej Światłości, Patronki Nocy pokonały niszczycielską moc smoczej armii przy ogromnej liczbie poległych bohatersko wojów.

1205: Wiec Królewski. Widząc nieudolność i słabość Vast w obliczu najazdu przemożnych sił wroga książęta i lordowie Vast decydują się proklamować na powrót Królestwo Vast. Wbrew oczekiwaniom potomków Króla Środka władcą zostaje obrany jednogłośnie Ashley de Blight, który wsławił się w boju a teraz dysponował najpotężniejszą siłą militarną i ekonomiczną w kraju. Vast znów zostaje Królestwem! Nowy władca mianuje namiestnikami poszczególnych prowincji swoich wyborców i przyjmuje ich hołd lenny.

1221-1222: Wojna Królów. Władca Roldilardu Atuon Ak’Akka uderza na Calaunt chcąc zdobyć koronę mu należną jako potomkowi Króla Środka. W trwającej rok wojnie wierni mu rycerze zostają wygubieni niemal do ostatniego. Królewskie wojska oblegają Roldilard, który w wyniku oblężenia zostaje doszczętnie spalony. Schwytanych wrogów głównodowodzący siłami królewskimi Lord Dorian Merhe nakazuje zrzucić z urwiska. Martwe ciała obrońców stają się karmą ogromnej plagi kruków. To właśnie od ich żarłoczności i owej krwawej uczty odbudowane miasto nosi swą nową nazwę, Krucze Urwisko. Na pamięć bestialstwa wojsk królewskich. Mieszkańcy zaś mówią teraz o sobie „My pamiętamy” wskazując na urwisko. Nigdy też w późniejszej historii żaden de Blight nie odwiedził już Kruczego Urwiska.

1230: “Bunt Lordów” – dziesięć spiskujących wielkich rodów szlacheckich podejmuje próbę obalenia rządów De Blightów. Jednak Dynastia, z pomocą De Ville’ów, Ambrecrossów, Leshamów, księstwa Hudov oraz krasnoludzkiego rodu Sunderstormów rozbija w pył buntowników w drugiej bitwie na Krokusowym Polu.

Zima 1231: Podpisany zostaje „Żelazny Statut”. Wszystkie ziemie i majątki należące do buntowniczych rodów zostają rozdane pomiędzy tych spośród szlachty, którzy zachowali wierność Dynastii. Głównych przywódców przegranej strony konfliktu, głównie pośród potomków Króla Środka, w tym Tankarda Ak’Akka i Gotfryda Ak’Akka, ścięto bądź trwale okaleczono. Pozostali, mniej winni zostają wygnani a ich ziemie im są odjęte i rozdane zasłużonym w boju rycerzom. Na mocy „Żelaznego Statutu” określone zostają prawa i obowiązki lordów namiestników, prawa królewskie, daniny i beneficja. Powołana zostaje również Wielka Rada Królewska, która zbiera się cztery razy do roku a w jej skład wchodzą więksi lordowie Vast, oraz Mniejsza Rada, stale urzędująca przy osobie władcy.

1253: Wielka Karta Praw: imieniem władcy Vast zostaje ogłoszona publicznie w całym Vast i podpisana przez wszystkich wasali Korony księga prawa, które od tego dnia regulować ma sądownictwo na ziemiach Królestwa. Jej doniosłość i znaczenie zostały jednak natychmiast ograniczone, bowiem każdy podpisujący Kartę władca uzyskiwał „immunitet prawny” wyłączający jego ziemie spod władzy królewskiej. Tym samym słuszna myśl została pogrzebana stając się jedynie wytyczną dla przyszłych sądów na ziemiach całego Królestwa.

1280: „Noc Sztyletów” – Południowe miasta buntują się przeciw władzy królewskiej, która zbyt zaniża ich zyski. Procampur oraz Tsurlagol wystawiają zadziwiająco silną flote i wojska lądowe, wsparte przez krasnoludy z Gór Ziemnej Opoki oraz Hudov ruszają na północ. Tej samej nocy zasztyletowany zostaje król oraz podlegli mu lordowie z Tantras oraz Kruczego Gniazda. Sprawców nie schwytano i nie rozpoznano.

1280-1281
: „Wojna o złoto” – Południowcy mimo początkowych sukcesów i zdobyciu Smoczych Wodospadów nie poczynili większych postępów. Dopiero wygrana bitwa morska niedaleko Kruczego Urwiska przechyliła szale zwycięstwa na korzyść południowców. Odcięte od dostaw morskich wielkie porty szybko doszły do porozumienia. Korona upadła, Księstwa Procampur, Tsurlagol oraz Hudov na mocy pokoju podpisanego w Procampur otrzymały niepodległość. Niedługo po nich „wyzwoliły się” również pozostałe prowincje. Bezkrólewie trwa po dziś dzień.

1310: Początek ekspansji Zakonu Jej Księżycowej Światłości, Patronki Nocy. Bracia i Siostry zakonne w nim zgromadzeni niosą światło wiary w swą Boginię i nauczanie prawości pielgrzymując po całym kraju, zwalczając banitów, zbirów i bestie nękające prosty lud. Witani wszędzie niemal przyjaźnie stają się prawdziwym utrapieniem dla władyków wytykając im grzechy a ciesząc się immunitetem, wyłączającym ich jako osoby duchowne spod sądownictwa lokalnych władców. Niektórzy władcy jednak otwierają przed nimi i serca i kiesę czyniąc ze sług Bogini swoich doradców, osadzając na dworach, budując kaplice i klasztory. Jedynie władczyni Hudova, nie wiadomo już która Księżna Sonya von Sarassani o której krążą plotki iż jest przeklętego miotu, nieumarłą lub zgoła nieludzką istotą, daje odpór Patronkom Nocy, nabijając na pal na granicy księstwa kilkunastu pierwszych pielgrzymów. Tym samym kładzie kres ekspansji Zakonu na terytorium Hudova. Tsuragol idąc w podobnym kierunku odsyła do najbliższych świątyń głowy pielgrzymów. Z podobnym skutkiem.

1336: Początek budowy Wielkiej Świątyni Księżyca w Calaunt. Widząc dobry wpływ na lud nowej siły, Zakonu Jej Księżycowej Światłości, Patronki Nocy, władca Księstwa Calanter , Książe Breonnard de Blight nadaje Zakonowi niewielkie ziemie w centrum swej stolicy i wspiera datkami.

1358: W nieoczekiwanym objawieniu Wszechmocny Torm potyka się i pokonuje Piekielnego Bane;a na rogatkach Tantras. Założony w Roldilardzie przez wracających z wygnania synów Króla Środka, Zakon Prawych Synów Jedynego, zwany już teraz od noszonego na płaszczu symbolu przedstawiającego prawą pancerną rękawicę Zakonem Prawych, rozpoczyna budowę kolejnej swej twierdzy w Tantras głosząc je miejscem świętym. Miejsce potyczki, w którym chwilę jeno przebywał Pan, zostaje wykupione od biedaków za astronomiczne kwoty czyniąc z nich w jednej chwili bogaczy, po czym otoczone murami. Ponoć wnet zarosło różami, które nawet zimą kwitną opierając się prawom natury boskim swoim pierwiastkiem. Początek budowy wielkiej świątyni Torma w Tantras.

1360: Na skutek tajemniczej epidemii setki mieszkańców Vast umiera w męczarniach. Nim kapłani Jej Ksieżycowej Światłości, Patronki Nocy zdołają opanować sytuację, choroba zdąży zebrać swe ponure żniwo nawet pośród członków Książęcej Rodziny. Umiera Lady Maureen de Blight, dziedziczka Rubinowego Tronu Calanter oraz jej małżonek.

1365: Śmierć księcia Devonnarda de Blight oraz jego małżonki z rąk asasynów. Na książęcy tron wstępuje Lillyanna de Blight, podejrzewana przez niektórych o ojcobójstwo i matkobójstwo. Jej oficjalne rozgrzeszenie dokonane przez Arcykapłana Selenu, Patriarchy Paschalisa, kładzie kres wszelkim plotkom. Złośliwi jednak wspominają o ogromnym datku na rzecz Zakonu, dokonanym przez Księżnę Lillyannę de Blight w krótkim czasie po sławetnym rozgrzeszeniu.

1370: Wojna Rzeczna. Lady Myrkyssa Jelan, dowódczyni hord dzikich najemników i bestii gorszych jeszcze wyrusza z Księstwa Hudov ku Kruczemu Urwisku. W gwałtownej bitwie, która rozegrała się na lądzie i wodzie, armia obrońców płacąc straszliwą daninę krwi i środków, rozbija siły najeźdźców. Ogrom zniszczeń niemal pustoszy Księstwo.Nowa władczyni, Amber Thoden, wybrana spośród mieszczan zgodnie z dawnym przywilejem nadanym jeszcze w 1222 w akcie założycielskim miasta, przystępuje energicznie do odbudowy miasta i zrujnowanych okolic oraz do organizowania armii, by najazdem odpowiedzieć na najazd.

1372: Pałacowa Bitwa. Odsunięty od władzy nieudolny dawny władca Księstwa Kruczego Urwiska Charles O’Kane, demaskuje Księżną Amber Thoden, jako niegdysiejszą Lady Myrkyssę Jelan. W ciągu jednego dnia miasto zostaje podzielone i po raz kolejny spływa krwią, lecz zniknięcie samej Amber kończy szybko konflikt. Na stanowisko burmistrza zostaje przywrócony Charles O’Kane ponownie zostając władcą miasta i odgrażając się krwawą zemstą na tych, którzy dopuścili się tych niecnych czynów.

1374: Wyrocznia z Tantras, za pośrednictwem oddanych sobie Wiedzących, wypuszcza na świat przepowiednię.

"Zmarły za życia, żyje w krwawej ranie ziemi. On jeden zna prawdę, która jest jego tarczą, Ona wskaże miejsce spoczynku Korony Królów. Moc jej ma siłę zjednoczenia korony. Tylko Król prawdziwy jest jej godzien. Oto nadchodzą Królewskie Dni!"

Miasta i szlaki Vast ogarnia chaos. Mnożą się przypadki napaści na Wiedzących. Niczym grzyby po deszczu, tak z inicjatywy możnych jak i indywidualnych sił, powstają liczne drużyny awanturników obierające sobie za cel odnalezienie zaginionego artefaktu, który rzekomo ma być poszukiwaną już od lat Koroną Królów.
 
Sekal jest offline