| Widok Świetlistej Dzielnicy zrobił spore wrażenie na Maahrze. Przez większość życia obce mu były ludzkie (czy jakiekolwiek inne) miasta, a tutaj został od razu rzucony na głęboką wodę. Allracja bez wątpienia biła swoją barwnością wszystkie inne osiedla, które do tej pory widział. Co prawda obok wspaniałych czarodziejskich obrazów i arcydzieł architektury można było dostrzec żebraków i nędzarzy, ale Maahr uznał to za nieodzowny element cywilizacji, który towarzyszył jej poczynając od najmniejszych wiosek, a skończywszy na tej wielkiej metropolii. W końcu w tak wielkiej zbiorowości muszą być przegrani i zwycięzcy, element naturalnego dążenia do równowagi... Nie zwracając zatem uwagi na brudne zaułki, siv kroczył aleją, starając się odnaleźć mężczyznę wskazanego przez gospodarza z „Pijanego Kozła”. Niestety mało kto w ogóle przejmował się jego pytaniami, każdy pędził w swoją stronę. Dopiero po jakimś czasie zobaczył kilku stojących w grupie mężczyzn, którzy wydawali się nigdzie nie spieszyć. Podszedł do nich i dopiero wtedy zobaczył, o czym z dyskutują. Przysłuchując się jak komentują wiszące na ulicznej latarni zwłoki, Maahr mocno się zmieszał. Widocznie to nie jest tutaj tak niecodzienny widok, jak w innych miastach... Tak, tam, gdzie wcześniej przyszło mu spotykać się z cywilizacją, podejście do takich egzekucji było zdecydowanie bardziej... emocjonalne. Dopiero ten dosyć smutny widok wisielca, smętnie dyndającego nad głowami zabieganego tłumu, uświadomił mu, jakie zwyczaje panują w Allracji. Szybko jednak otrząsnął się z ponurych myśli i wrócił do swojego nadrzędnego celu. Jak się okazało, wreszcie dopisało mu szczęście. Podziękował za wskazówkę mężczyznom i udał się do „Chmury”.
Przybytek o tak wdzięcznej nazwie przeszedł jednak nieco oczekiwania siva. Wiedział co prawda, że Morgan jest uzależniony od opium, ale widok nieprzytomnych ciał leżących pośród oparów po raz kolejny wywołał u niego niemiłe refleksje na temat cywilizacji. Czy tu na prawdę jest tak źle, że ci tutaj nie wytrzymali i muszą uciekać w narkotyczny trans? Takie tchórzostwo wywoływało u niego obrzydzenie. Przez całe życie pracował dla dobra swojego ludu i nie wierzył, że można tak jak ci ludzie stracić cel w życiu. Potrzebował jednak pomocy tego Szajbusa, jak marnie by on nie wyglądał. Wyciągnął więc starca na ulicę i próbował się z nim dogadać.
-Morgan?! Ej, człowieku, słyszysz mnie?!
-Umpfhm... akhmbr? - odrzekł mu starzec.
Maahr póki co zrezygnował z dalszej rozmowy z Szajbusem. Chciał mieć jednak gwarancję, że będzie mógł liczyć na słynnego przewodnika, więc postanowił ulokować go tam, gdzie sam zamierzał spędzić noc. Dojdzie do siebie w gospodzie, wtedy z nim pogadam. W myśl tego planu zarzucił sobie jedną rękę starca na plecy i w ten sposób rozpoczął powolną wędrówkę przez ulice Allracji do gospody „Pod Pijanym Kozłem”. |