Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 24-12-2008, 12:28   #1
Lost
 
Lost's Avatar
 
Reputacja: 1 Lost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwuLost jest godny podziwu
Piosenki z oblężonego miasta. [Postapo]

I gdzie jest teraz wasz bóg!

Adam spojrzał na krwisto czerwone graffiti, na zniszczonej fasadzie kościoła, przyspieszając kroku.
- Biali. Biali mogą tu być za chwilę.

Uwaga rekrut zawiera słowa i treści powszechnie uznane za wulgarne.


Słońce zachodziło krwawą łuną nad umarłym miastem.
- 2-5, melduj.
Transporter opancerzony drużyny epidemiologicznej pędził opuszczonymi ulicami Malton.
- Tu 2-5, zgłaszam się. Dzielnica wydaje się być opuszczona. Nigdzie nie widzę świateł. Zerowa aktywność brudasów. W razie kontaktu, będę się łączył. Koniec.
Zniszczone ulicę, zawalone były śmieciami z ostatnich dni. Gdzieniegdzie leżały okrutnie porozrywane ciała.
Otaczające ich budynki w wielu miejscach pocięte były seriami z broni automatycznej. Dostępu do większości z nich broniły szybko wzniesione barykady z gruzu, płyt chodnikowych i mebli. Okna pozabijane.
Te nieliczne, których wejścia stały otworem w środku były zniszczone i rozszabrowane.
Transporter powoli wytracał prędkość.
Ostatnie refleksy słońca odbijały się na czarno szarym, stalowym pancerzu, dzielącym załogę od wrogiego otoczenia.
Górna klapa otworzyła się powoli. Wychyliła się spod niej łysa głowa.
- To jest zły pomysł, Lance. Wyszeptał obserwator.
- Nie, to jest rozkaz. Więc zamknij kurwa, ryj, Spike i obserwuj. Zostaniesz tu na skrzyżowaniu. Jak już złapiemy jednego z nich, zameldujemy. Dwójka, trójka za mną.
Tylni właz otworzył się z hukiem. Szybko wybiegli z niego trzej żołnierze. Właz zamknął się.
Sierżant Lance rozejrzał się dookoła i ruchem ręki pokazał żołnierzom obalony tramwaj.
Osłaniając jeden drugiego, w minutę znaleźli się przy nim. 700 metrów od transportera.
Lance klęknął obok swoich ludzi.
- Dobra. Ja i ty, Rowland wejdziemy do tego budynku, tą wyrwą z boku. Rzucił Sierżant, pokazując na dwupiętrowy dom z zawalonym dachem.
- Ty, kapralu zostaniesz tutaj. Będziesz nas osłaniał. Już miał wstać, gdy zawahał się.
- Jeśli będą one tam będą.. Musimy zrobić to szybko.
Uśmiechnął się krzywo, klepiąc Rowlanda po ramieniu.
- I nie spudłuj, szeregowy.
- Czy ja wiem, Lance? Patrząc na to cacko, mam pewne wątpliwości. Mówiąc to lekko potrząsł karabinem specjalnie zaprojektowanym do akcji drużyn takich jak ta.
Zerwali się do biegu.
Kolejne 200 metrów od transportera.
Kapral Jimmy obserwował swoich kompanów zza rozwalonego tramwaju.
Świat zwariował.
Ogarnął wzrokiem zmasakrowaną dzielnicę.
Jezu, minął przecież dopiero tydzień. A tu nie ma już nic.
Przeniósł wzrok na Sierżanta powoli wkraczającego do budynku.
Kilka minut wpatrywał się w cichy dom.
Broń gotowa do strzału.
Niesamowity odór.
Przeraźliwy krzyk za plecami.
BOŻE!
Ręka łapiąca za ramię.
Ostre zęby wbijające się w gardło.
Krótka urwana seria.
Ból.

- Dwójka, to ty strzelasz? ... Dwójka, zgłoś się. Dwójka, tu jedynka. Zgłoś się. Kurwa chyba dopadli dwójkę. ... Spike, słyszysz mnie?

Trzaski radia wypełniły wnętrze transportera, rozświetlane nikłym, czerwonym światłem.
Szeregowy, trzęsącą się ręką, nacisnął guzik intercomu.
- Słyszę was głośno i wyraźnie. Jadę, po was. Odbiór.
- Jesteśmy, przy tym szarym budynku. Czekamy na ciebie. Bez odbioru.

Transporter zawrócił, szybko nabrał prędkości.
- W Szarym budynku.. Jak mam znaleźć po nocy, kurwa szary budynek. Mruczał do siebie.
Zapalił reflektory.
- O żesz kurw...
Ulica pełna była ludzi. Pokiereszowanych, zawodzących trupów, sunących wprost na niego.
Miasto obudziło się do życia.
Bezkształtna, martwa masa, w których zgniłych mózgach tliła się tylko jedna myśl.
Zabić, rozerwać na strzępy, pożreć.
Spike nacisnął na pedał gazu.
Pracujący silnik zagłuszał trzask łamanych kości, odgłosy tratowanych ciał.
- Lance, do cholery! Biali na ulicy! Gdzie jesteście?
Błyski wystrzałów rozjaśniały ulicę.
- Lance, odbiór! Gdzie mam jechać?!
Pancerz transportera przyjmował z hukiem kolejne trupy.
- Lance nie żyje! Dopadły go! Przestraszony głos Rowlanda, przerwał ciszę w eterze.
- Rowi! Do chuja, gdzie jest ten szary budynek?!
- Jesteś od niego kilkadziesiąt metrów! Wystrzelę flarę!
Kilka sekund później bladozielone światło, rozjaśniło okolice.
Transporter powoli wyhamowywał.
Spike rzucił się do wizjera.
Były wszędzie.
Szary budynek z zawalonym dachem.
Smugi wystrzałów z okna, z drugiego piętra.
Transporter zatrzymywał się. Silnik kaszlnął kilka razy i zgasł.
- Nie rób mi tego, no nie rób mi tego, kotku.. Szeptał Spike, szarpiąc za dźwignie.
Maszyna nie reagowała.
Mocne uderzenia o pancerz.
Skowyty umarłych ludzi.
Boże, idą po mnie.
Szeregowy trzęsącymi się dłońmi wyciągnął z kieszeni wojskowej marynarki różaniec.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
Święć imię twoje,
Przyjdź Królestwo twoje,
Bądź wola twoja,

Uszkodzony głośnik intercomu wołał o pomoc.
jak w niebie,
tak i na ziemi.
- Do cholery! Gdzie jesteś! Spike! One, tu idą! Spike, kurwa nie zostawiaj mnie tu. Jezus, nie zostawiaj.. Błagam..
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.
I odpuść nam nasze winy,
jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;
I nie wódź nas na pokuszenie,
- To koniec.. To pierdolony koniec.. Są przy drzwiach.. Nie utrzymam się długo.. Spike.. Nie zostawiaj..

Przez eter przebił się ostry strzał. I nic więcej.
ale nas zbaw ode złego;
- 2-5, tu baza. Melduj. Odbiór.

Albowiem twoje jest Królestwo i moc,
- 2-5, co tam się dzieje?

Metalowa pokrywa powoli ustępowała pod setkami uderzeń.
i chwała na wieki wieków.
Właz z głuchym trzaskiem uderzył o podłogę transportera.
Przeraźliwy smród gnijących ciał.
Wyraźne już krzyki.
Nadgniła ręka sięgająca do środka.
Spike wyciągnął z kabury pistolet.
- 2-5, co tam się dzieje, do cholery?!
Amen.



Kilkaset metrów dalej, postać w postrzępionym, ciemno zielonym płaszczu przeciwdeszczowym, z dachu budynku Whippney'a, przez lornetkę obserwowała, białych powoli wpełzających do zniszczonego transportera.
- I co? Odezwała się siedząca za nim drobna brunetka.
- Jutro rano pójdziemy tam po broń i amunicje. I może coś się uda wyciągnąć z wraku.
- Oby konserwy. Dzieciaki od wczoraj nic nie jadły.

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=6V0UXhXfSA4[/MEDIA]

Wszystko zaczęło się tydzień temu. Boże to dopiero tydzień..
Pierwsza wiadomość przybyła z Rosji. Jakieś 3 dni przed tym jak trafiło to tutaj.
I wiesz, co jest najśmieszniejsze? Pokazali ją dopiero pod koniec wiadomości, zaraz przed informacją o przerośniętych królikach..
Widać, że nie jesteś stąd. Oczywiście, że nie powiedzieli "Trupy łażą po ulicach."
Wiadomość była o sekcie, która atakuje ludzi, rozrywa ich i pożera żywcem.
Odrobinę, kurwa naciągane, co?
Dwa dni później to stało się tu w Malton.
Tak, tak po prostu ktoś kogoś rozerwał. Zły dzień? Wariat? Kolejna sekta?
Stek bzdur.
Dzień później, gdy to zaczęło się rozszerzać, miasto wpadło w panikę.
To były najgorsze dni.
Większość barykadowała się w domach. Niektórzy korzystając z okazji kradli, co popadło, jeszcze inni próbowali stąd nawiać. Wtedy było to stosunkowo łatwe.
Jednak Biały Dom, zareagował natychmiastowo. Miasto zostało otoczone wojskiem, drutami kolczastymi, całym tym syfem. Nikt nie mógł wyjść, nieliczni mogli wejść.
Teraz stawiają mur. Miasto jest obszarem zamkniętym.
Ciii.. słyszysz?
Transporter opancerzony.
Jadą po białych, albo z jakimś lekarzem do kliniki.
Tak, klinika jest wciąż otwarta.
Nie, nie wejdziesz tam. Żołnierzyki otoczyły ją ze wszystkich stron. Zrobili z tego jakieś laboratorium. Podejrzewam, że robią jakieś dziwne eksperymenty na białych.
Sam raz widziałem jak jedna drużyna łapała jednego z białych, wrzucała do transportera i jechali do kliniki.
Teraz?
Sam widzisz. Miasto umarło.
Biali pałętają się po ulicach. Większość ludzi połączyła się w grupy. Albo siedzą w zabarykadowanych domach, albo rabują to co się da.
Te większe, siedzą w szpitalach, marketach i komisariatach. Tam mają dostęp do wszystkiego.
Mówię, Ci to wszystko źle się skończy.



Witam wszystkich w rekrutacji do mojej drugiej sesji.
Jeśli przeczytaliście dwa powyższe opowiadania, to wiecie, że macie możliwość wcielenia się w nielicznych, żywych straceńców miasta Malton i stawić czoło epidemii białych, czyli jak inni wolą zombie.
Sesja będzie dosyć nietypowym postapo, bo dziejącą się na obszarze "tylko" jednego miasta oraz startującym 7 dni po pierwszych symptomach epidemii.
W całej rozgrywce będę stawiał na oddanie klimatu izolacji i zaszczucia, więc będzie to raczej coś gorzkiego i twardego. Jednak nie bójcie się, nie ma zamiaru trzymać się jednego klimatu przez całą sesje.


Konkrety:
- Rekrut trwa do 22 stycznia, czyli równy miesiąc. (nastąpiła zmiana terminu oddawania KP, z 24 na 22 stycznia.)
- Częstotliwość odpisywania 10 dni. Będzie to Storytelling.
- Szukam 4 graczy. Jeśli jednak dostanę większą ilość zadowalających mnie KP, to nie pogardzę
- KP, proszę wysyłać na adres mailowy lostbeyondretrieval@gmail.com
- O przyjęciu decyduje jakość KP.

Karta postaci powinna zawierać:

- Imię, nazwisko, płeć, wiek postaci
- Historie (Ze szczególnym skupieniem się na tym, co postać robiła przez pierwsze 7 dni zarazy)
- Jak znalazła się w mieście Malton
- Rys psychologiczny
- Cele związane z miastem Malton
- Ekwipunek (chciałbym dosyć dokładny. Szczególnie interesuje mnie gdzie postać nosi swoje bambetle)
- Stan posiadania (W tym miejscu, proszę wyszczególnić czego właścicielem jest postać w Malton, np. dom, samochód)
- KP, powiedzmy nietypowe mają dużego plusa więc, nie bójcie się tworzyć zabłąkanych dzieci, turystów, czy innych dziwaków

Pytania, sugestie w tym temacie.
Moje gg to: 6114598

Zapraszam Wszystkich do pisania KP.
 
__________________
Spacer Polami Nienawiści Drogą ku nadziei.

Ostatnio edytowane przez Lost : 10-01-2009 o 13:56.
Lost jest offline