Prawdę mówiąc po przeglądnięciu paru pozycji doszedłem jednego wniosku.
Że czegoś nie mogę w tym wszystkim zrozumieć.
Sytuacja Japonii pod koniec lat 20 stych przedstawia się nader mizernie. Gospodarczy rozkwit ulega zahamowaniu, koszty produkcji wzrastają i są wyższe niż w krajach Zachodu, przez co spada na łeb, na szyje eksport.
Brakuje podstawowych surowców : ropy naftowej, rudy żelaza, miedzi, węgla. Na ich sprowadzanie w ilościach takich by zaspokoić potrzeby przemysłu nie za bardzo Japonię stać.
Ma więc jedno wyjście - zdobyć je i dwa rejony gdzie można je pozyskać.
Kierunek południowo - zachodni, gdzie w Holenderskich Indiach Wschodnich są olbrzymie pokłady ropy, lub zachodni na terytorium chińskim.
Kierunek pierwszy odpada z przyczyn, które chyba nie trzeba tłumaczyć (mamy w końcu rok 1931).
Słabe natomiast i nękane kłopotami wewnętrznymi Chiny staja się niejako naturalnym celem.
Sam bym wydał rozkaz ataku na Chiny.
Stąd dziwi mnie, to zaskoczenie rządu japońskiego, po incydencie mukdeńskim. Nie wierzę, by nie brano takiej alternatywy na posiedzeniach pod uwagę.
Jeśli zaskoczenie to raczej chyba tylko miejscem i czasem rozpoczęcia akcji.
A cena za wkroczenie na terytorium Państwa Środka, była wcale niemała. Po utworzeniu państwa Mandżukuo z cesarzem Puyi na czele i stworzeniu Armii Kwantuńskiej jeden dzień pobytu jej na terytorium Chin kosztował 5 mln dolarów. Każdy dzień !
Zresztą wydaje się, że Chiny były tak naprawdę etapem, a właściwym celem była Syberia. Gdyby Japończycy poczekali z atakiem na nią trzy lata...
Jeszcze raz wypada podziękować, za wyciągniecie na światło dzienne, ciekawego, mało znanego tematu
