Wyświetl Pojedyńczy Post
Stary 12-06-2009, 16:00   #5
Only The Shadow
 
Reputacja: 1 Only The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodzeOnly The Shadow jest na bardzo dobrej drodze
Wiatr niósł ze sobą tyle różnych słów, krzyków i nawoływań, że nikt nie trudził się już nawet, by cokolwiek zrozumieć. Jedynym odgłosem przebijającym się czasem przez tę symfonię dźwięków, był krótki, lecz donośny grzmot pioruna, uderzającego gdzieś nad domostwami i rozświetlającego ciemne niebo.
Burza rozszalała się na dobre. Mniej wytrwali (bądź spostrzegawczy) z mieszkańców wioski zaczęli rozbiegać się sprzed budynku do swych domów. Jednak, inaczej niż nakazywał podczas takiej pogody rozsądek, którego pewnie i oni za wiele nie posiadali, gdy tylko dotarli do swych domostw, otwierali wszystkie okiennice i wystawiali przez nie swe zaaferowane głowy. Nie ważny był fakt, że w ten sposób nie za wiele mogliby dowiedzieć się o tym, co dzieje się wewnątrz domu Rady Starszych. Ba, niektórym z nich nie przeszkadzało nawet to, że ich okna wychodziły na zupełnie inną stronę. Ważne było jednak przede wszystkim to, by uczestniczyć w tym niecodziennym wydarzeniu, stojąc na deszczu, czy też spoglądając przez okno na drugim krańcu wioski, nawet z widokiem na las.

Oczywiście proces rozbiegania się do domostw przebiegał nad wyraz chaotycznie. Roderick - Lambert i Dumar zaliczyli przy tej okazji liczne obicia i szturchnięcia, szczególnie od biegających wszędzie dzieci, którym w większości podobała się atmosfera ogólnego bałaganu. Lambertowi zdawało się nawet, że część z tych bachorów celowo, parokrotnie przebiegała mu drogę, biegnąc od domu Rady do siebie, i z powrotem.

W pewnej chwili do Lamberta doszedł, szczelnie owinięty w szary płaszcz Karbul, bogaty i dość pojętny chłop, który często prosił miejscowego uczonego i zielarza o rady. Korzystał z nich jednak tylko wtedy, gdy nie wymagało to od niego zbytniego wysiłku.
-Wi... ..mbe....! - prosto do ucha zielarza przedarł się przez burzę zbyt radosny, jak na okoliczności okrzyk - ..ę ... świa.... przys...!
Po czym człowiek pomógł mu przedostać się na miejsce obrad. Przed wejściem jednak zatrzymał się na moment, odczekując gdy hałas nieco zelży.
-Proszę cię o przysługę, Charakterniku. Oddasz za mnie głos na naradzie? Chciałbym ucze.... - grzmot, a chwilę potem wrzaski nim spowodowane wymusiły krótką przerwę w wypowiedzi Karbula - Chciałbym uczestniczyć w obradach, acz nieszczęście, muszę załatwić ważną sprawę.
Wyjął z kieszeni wymiętoszony i lekko zawilgotniały kawałek papieru:
-Tutaj sporządziłem ci opis mojego stanowiska potwierdzony podpisem. Przedstawisz to Radzie, w razie jakiegoś głosowania. Niech .... ...ię pro....!
Kolejny grzmot prawie idealnie zagłuszył słowa pożegnania, a nim wszystko ucichło, chłop pędził już w stronę swego domu.

Przechodzącego obok karczmy Dumara zaczepił jakiś opatulony w łachmany mieszkaniec. W potwornym hałasie, jedynym dowodem na to, iż mówił cokolwiek, była ślina spadająca czasem na twarz kowala. Po niezbyt długim monologu, człowiek pobiegł wreszcie dalej, prawdopodobnie do swej chałupy.

Gantemu, dzięki licznym manewrom i szybkim reakcjom udało się dojść do budynku praktycznie bez szwanku. Powitawszy Ardavala zajął swe miejsce w oczekiwaniu na resztę. Niedługo potem dosiadł się koło niego Mifor, siwawy i zgarbiony starzec należący do Rady. Przybył tutaj w swych pewnie białych, gdyby nie dokładnie pokrytych błotem szatach. Wydawać by się mogło, że wiek i reumatyzm powinny uniemożliwić mu aktywne uczestnictwo w życiu wsi, jednak osąd taki mógł wydać jedynie człowiek, który nigdy wcześniej nie miał z owym starcem styczności. Mifor od zawsze brał udział we wszelakich świętach, wiecach i zebraniach, a wiek, uniemożliwiając mu realizację innych zainteresowań, tylko wzmocnił jego apetyt na pozostawanie na świeżo ze sprawami Nysde.
-Witam pana Gantego. - powiedział przewlekle i na tyle głośno, na ile pozwało mu schorowane gardło - narada zapowiada się ciekawie, cieszę się że dożyłem...
Po przerwie przeznaczonej na złapanie oddechu, starzec mówił dalej, próbując wzbudzić w słuchaczu zainteresowanie i uważnie przyglądając się, czy ten aby na pewno go słucha:
-Nie pamięta pan pewnie, jak to w 492... a może 493? To mógł być 493...
 

Ostatnio edytowane przez Only The Shadow : 12-06-2009 o 16:02.
Only The Shadow jest offline