Witam zgromadzonych!
Chciałbym poruszyć temat, o którym jeszcze nie słyszałem na LastInn. Mianowicie chodzi o konteksty do różnych utworów, świata rzeczywistego teraźniejszego czy historii, a także wszelkie podobieństwa.
Chyba nikt nie ma wątpliwości, iż Wiedźmin pełen jest odniesień.
Ja proponuję zabawić się w łowców i przedstawić kilka
Zacznę
Pierwsze odnosi się nie tyle do książki, co do gry. Nasi przyjaciele, REDowie wykorzystali coś, co jest zakorzenione w mitologii celtyckiej.
Jest to pies-goblin, wywodzący się z terenów dzisiejszej Anglii. Miał on się pojawiać wyłącznie w nocy, co odpowiada wizerunkowi z gry.
Miał on być ogromnym zwierzęciem o żółtych oczach wyróżniających się pośród czarnej sierści.
Kolejny odnosi się już do książki.
Zwróciłem uwagę na pewną zbieżność.
Każdy wie jak wygląda herb Polski. Ale jak wygląda herb Redanii?
Jeżeli jesteśmy już przy Redanii, która mojej osobie, przynajmniej po herbie, ewidentnie skojarzyła się z Polską, to chciałbym zwrócić uwagę na Gdańsk. Jeszcze w 1814 roku było to portowe Wolne Miasto Gdańsk.
A jakbym powiedział portowe Wolne Miasto Novigrad?
Przejdźmy do innej części. Kojarzycie zapewne Vysogotę z Corvo. Przebywał on na bagnach Pereplutu.
Tym, którzy poznali, choć trochę, mitologię słowiańską, powinno to coś mówić.
Perepłut był bogiem wody, choć niektórzy twierdzą, że odpowiadał za wegetację i urodzaj. Ogólnie rzecz biorąc to jest to bóstwo zagadka.
Jest to bardzo silne powiązanie nazwami i sądzę, iż nieprzypadkowe.
Na zasadzie luźnych skojarzeń, wodzie może odpowiadać teren podmokły, zaś wegetacji i urodzajowi wszelkie drzewa. Mało danych można powiązać z tym, że nikt nie wiedział gdzie to jest.
Jak myślicie, gdzie znalazł się Geralt i Yennefer po śmierci? Czyżby w Celtyckim Avalonie?
Przedostatnie spostrzeżenie.
Z czym kojarzy wam się pogrupowanie armii, jakie uczynił Nilfgaard podczas II Wojny z Nordlingami?
Czyżby Hitlerowskie Niemcy podczas II Wojny Światowej?
Ostatnie.
To będzie obrazkowe.
Grupa Vrihedd:
To są moje spostrzeżenia. Chyba nie ulega wątpliwości, iż takich smaczków pan Sapkowski umieścił multum