Rhaina

Nie miałam nigdy w ręku podręcznika, ale znam całkiem nieźle calutką sagę o wiedźminie.
Chętnie zagrałabym czarodziejką - młodą, świeżo wypuszczoną spod skrzydeł pani Rity Laux-Antille absolwentką Aretuzy. Dość dobrze urodzona (beztytułowa szlachta), cokolwiek wychuchana.
Imię: Marilla Vengarren.
Przedstawia się jako Marilla z Aretuzy.
Wygląd: szczupłe dziewczę o długich rzęsach i drobnych ustach, na których niemal zawsze gości uśmiech. Mleczna cera, drobniutkie piegi na nosku i policzkach, jasnobrązowe włosy połyskujące w słońcu miedzią, oczy zielonoszare.
Umiejętności: w magii była studentką nie wybitną, lecz dość zdolną. Szczególną uwagę poświęciła warzeniu eliksirów - wiele receptur, nie tylko podstawowych, zna na pamięć. O walce i umiejętnościach przetrwania ma pojęcie, delikatnie mówiąc, podstawowe. Zna biegle Starszą Mowę, ma sporą wiedzę z różnych dziedzin (historia, botanika, geografia, obyczaje ras i narodów, heraldyka i sporo innych), lecz jest to w przeważającej części wiedza nabyta z ksiąg. Dobrze jeździ konno.
Charakter: kapryśny. Zasadniczo życzliwa ludziom i nieludziom, lecz bywa zarozumiała. Stara się doskonalić swój charakter. Ma docelową wizję siebie, której z różnym skutkiem stara się dorównywać na co dzień: potężna i łagodna, godna zaufania, piękna duchem i ciałem, mądra idealistka - na taką właśnie opinię pragnie zapracować. Ceni piękno. Ma lekko abstrakcyjne poczucie humoru. Nie interesuje się polityką, przyjęła dewizę rektorki, iż "ojczyzną czarodziejki jest magia".
Wyposażenie:
Ubrania: suknie o nader prostym kroju, z dobrych materiałów (podróżna - wysokogatunkowa wełna i len, odświętna - jedwab), w dźwięcznych, szlachetnych odcieniach zieleni z dodatkiem brązu lub grafitu. Podróżny płaszcz z kapturem, grafitowy. Ma niewiele błyskotek - tylko wisior i bransoletę ze srebra inkrustowanego hebanem i mahoniem (tak, drewnem, to nie pomyłka).
Inne: Sakwa z ziołami i gotowymi eliksirami leczniczymi. Ubrania i kosmetyki. Zapas pergaminu, kilka piór, inkaust. Podstawowy ekwipunek podróżnika, mimo że na ogół zupełnie niepotrzebny (żelazny kilkudniowy zapas prowiantu, krzesiwo, menażka itd). Dwa sztylety, podręczny i zapasowy.
Marillę i juki dźwiga złotokasztanowata klacz o łagodnym, wręcz stoickim usposobieniu imieniem Bela.
Styl walki: żaden. Nie umie. No dobrze - zna kilka zaklęć, ale nigdy jeszcze nie musiała ich użyć.