lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Sayane · 26-10-2009, 20:30

Miniwykład nr 3.1

"Kiedy ranne wstają zorze...",
czyli o paladynach słów kilka*

Paladyn. Jedna z trudniejszych i bardziej kontrowersyjnych klas w D&D. Ilu graczy i mistrzów tyle zdań na temat odpowiedniego odgrywania bożego rycerza. Dlatego też przetrząsnęłam trochę for i zawróciłam głowę co bardziej doświadczonym użytkownikom, by zrobić dla Was w miarę spójną i uniwersalną wersję. A ponieważ znów wychodzi mi kobyła, podzielę wykład na dwie części.

Zacznijmy mechanicznie-standardowo, czyli od opisu samej klasy. Wg. podręczników do v. 3.5** włącznie paladyn musi być praworządnie dobry i jedynym odstępstwem od tej reguły jest upadły paladyn, którego nie będziemy tu omawiać. Jest on również jedną z bardziej zbalansowanych postaci pod względem doboru atrybutów:

Siła - paladyn jest wojownikiem, więc jest ona niezbędna dla poprawnego "działania" postaci
Zręczność - zazwyczaj nie jest rozwijana, gdyż noszona przez paladynów zbroja płytowa uniemożliwia jej praktycznie zastosowanie.
Budowa - jak w punkcie pierwszym. Kość wytrzymałości to k10 - samo to świadczy jak ważne jest dobre zdrowie i kondycja.
Roztropność - ten atrybut musi być na poziomie co najmniej 11 pkt. (10+poziom czaru), by paladyn mógł rzucać jakiekolwiek czary objawień. 14 to już solidna wartość, polecana na wyższych poziomach.
Inteligencja - podobnie jak zręczność jest w zasadzie zbędna - tzn zostawia się ją na poziomie przeciętnym (10-12); oczywiście jeśli nie chcecie mieć dużo punktów na umiejętności (dla paladyna jest to 2 + modyf. z INT) i wybitnie inteligentnej postaci.
Charyzma - kolejny kluczowy atrybut. Zwiększa ona m.in. zdolności leczenia, odganiania nieumarłych i moce ochronne. Jest przydatna także w korzystaniu z Dyplomacji, która to umiejętność jest bardzo ważna w życiu każdego boskiego rycerza.

W baaardzo dużym uproszczeniu paladyna można potraktować jako kapłana-wojownika. Preferuje on walkę wręcz pieszo (lub z końskiego grzbietu) nad walkę dystansową. Jest zbrojnym orężem swojego boga, który z kolei zsyła na niego moc czynienia dobra, wykrywania zła i specjalne moce do walki z nieprawością. W teorii paladyn nie musi czcić konkretnego boga, a ''objawiona łaska" jaka na niego spływa wynika z "idei prawości", której się poświęca. W praktyce chyba rzadko spotyka się "bez-bożnego" paladyna zwłaszcza, że religia jest nieodłącznym aspektem świata w systemie D&D. Moc na Faerunie nie bierze się znikąd, jest zsyłana przez bóstwa - więc nawet ''paladyn idei'' musi otrzymywać swoje moce od jakiegoś przychylnego tej idei boga czy bogini. Przynajmniej ja tak uważam, ale też nigdy nie spotkałam się z ''paladynem idei''.

Paladynami zostają zwykle ludzie lub mieszańcy. Inne rasy nie wybierają tej profesji głównie ze względu na swoje społeczne obowiązki i cechy charakteru. Nie jest to jednak zabronione.

Paladyn, który przestanie być praworządny dobry, świadomie dokona złego czynu lub poważnie naruszy kodeks postępowania, traci wszystkie zdolności i czary klasowe oraz nie może awansować na kolejny poziom. Dopiero gdy odbędzie odpowiednią pokutę może znów stać się pełnoprawnym paladynem.

Paladyn może być postacią wieloklasową, ale... Jeśli zyskuje nową klasę lub awansuje na kolejny poziom w drugiej klasie, nigdy nie może już zyskiwać poziomów paladyna, choć zachowuje wszystkie jego zdolności. Jest to związane z wymaganą u paladynów "stałością serca" - droga paladyna jest jedyną słuszną drogą.

Paladyn jest klasą cenioną ze względu na wiele pożytecznych umiejętności klasowych***, takich jak:

wykrycie zła - paladyn wyczuwa aurę złego stworzenia. W zależności od siły aury paladyn może zostać nawet otumaniony przez intensywność otaczającego go zła. Fabularnie można opisać to tak, jakby bohater dusił się, czy czuł fizyczny ból w obecności złego osobnika. Tu należy jednak zrobić pewne rozróżnienie. Każdy człowiek ma w sobie jakieś pokłady zła i jest to normalne. W wykryciu zła chodzi o tzw. prawdziwe zło - charakter dowolnie zły; zło do szpiku kości, całkowite i ''nienawracalne''. Będzie to ważne w drugiej części wykładu.
łaska objawiona (boska łaska) czyli premia z charyzmy do wszystkich rzutów obronnych. Nie pytajcie jakie to ma uzasadnienie, chyba w cieniu boga, jaka tkwi w bohaterze.
usunięcie choroby oraz nakładanie rąk - czyli leczenie. Nieumarłym dotyk paladyna szkodzi.
objawione zdrowie - odporność na wszystkie choroby, w tym magiczne.
aura odwagi - odporność na każdy rodzaj strachu. Dodatkowo im bardziej doświadczony paladyn, tym bardziej jego aura udziela się innym członkom drużyny (wbrew pozorom to bardzo ważny bonus).
aura dobra (v. 3,5)- siła dobrej aury, którą rycerz może oddziaływać na postacie wykrywające go przy pomocy 'wykrycia dobra'.
ugodzenie zła - bonus z charyzmy do ataku i obrażeń zadanych złym istotom
odegnanie nieumarłego - boską mocą może nakazać wędrującym duszom powrót w zaświaty

I last but not least czyli:

wierzchowiec - magicznie wzywany rumak, którego z paladynem łączy empatyczna więź. Wzrasta poziomem wraz ze swym panem i ma sporo ciekawych atutów własnych.

Paladyni ze względu na swoje zdolności dyplomatyczne i przywódcze są cenionymi towarzyszami i dowódcami. Ponadto paladyn paladynowi bratem, tak więc z tą postacią w drużynie można liczyć na pomoc przygodnych zakonów czy wędrownych rycerzy.

Za:
"Podręcznik gracza"
"Obrońcy wiary"
''Book of Exalted Deeds"
"Complete Divine"
polter.pl
Character Class: Paladins with Class

* na podstawie zasad D&D 3.0., 3.5, 4.0
Uwagi merytoryczne i konstruktywną

krytykę proszę zgłaszać na PW -

wartościowe informacje dołączę do wykładu.

** Wersja 4.0 jest pod tym względem bardziej logiczna:
paladyn powinien mieć dokładnie taki charakter jak jego bóstwo.
Jednak i w tym jest jakiś rodzaj praworządności:
paladyn jest praworządny prawem (czy też bezprawiem)
i honorem (lub jego brakiem) swojego boga.

*** Różne wersje systemu podają różne, zbliżone do siebie nazwy.
Różnice są także w poziomie na jakim uzyskuje się daną zdolność

26-10-2009, 20:30	#4
Sayane Reputacja: 1	Miniwykład nr 3.1 "Kiedy ranne wstają zorze...", czyli o paladynach słów kilka* Paladyn. Jedna z trudniejszych i bardziej kontrowersyjnych klas w D&D. Ilu graczy i mistrzów tyle zdań na temat odpowiedniego odgrywania bożego rycerza. Dlatego też przetrząsnęłam trochę for i zawróciłam głowę co bardziej doświadczonym użytkownikom, by zrobić dla Was w miarę spójną i uniwersalną wersję. A ponieważ znów wychodzi mi kobyła, podzielę wykład na dwie części. Zacznijmy mechanicznie-standardowo, czyli od opisu samej klasy. Wg. podręczników do v. 3.5 włącznie paladyn musi być praworządnie dobry i jedynym odstępstwem od tej reguły jest upadły paladyn, którego nie będziemy tu omawiać. Jest on również jedną z bardziej zbalansowanych postaci pod względem doboru atrybutów: Siła - paladyn jest wojownikiem, więc jest ona niezbędna dla poprawnego "działania" postaci Zręczność - zazwyczaj nie jest rozwijana, gdyż noszona przez paladynów zbroja płytowa uniemożliwia jej praktycznie zastosowanie. Budowa - jak w punkcie pierwszym. Kość wytrzymałości to k10 - samo to świadczy jak ważne jest dobre zdrowie i kondycja. Roztropność - ten atrybut musi być na poziomie co najmniej 11 pkt. (10+poziom czaru), by paladyn mógł rzucać jakiekolwiek czary objawień. 14 to już solidna wartość, polecana na wyższych poziomach. Inteligencja - podobnie jak zręczność jest w zasadzie zbędna - tzn zostawia się ją na poziomie przeciętnym (10-12); oczywiście jeśli nie chcecie mieć dużo punktów na umiejętności (dla paladyna jest to 2 + modyf. z INT) i wybitnie inteligentnej postaci. Charyzma - kolejny kluczowy atrybut. Zwiększa ona m.in. zdolności leczenia, odganiania nieumarłych i moce ochronne. Jest przydatna także w korzystaniu z Dyplomacji, która to umiejętność jest bardzo ważna w życiu każdego boskiego rycerza. W baaardzo dużym uproszczeniu paladyna można potraktować jako kapłana-wojownika. Preferuje on walkę wręcz pieszo (lub z końskiego grzbietu) nad walkę dystansową. Jest zbrojnym orężem swojego boga, który z kolei zsyła na niego moc czynienia dobra, wykrywania zła i specjalne moce do walki z nieprawością. W teorii paladyn nie musi czcić konkretnego boga, a ''objawiona łaska" jaka na niego spływa wynika z "idei prawości", której się poświęca. W praktyce chyba rzadko spotyka się "bez-bożnego" paladyna zwłaszcza, że religia jest nieodłącznym aspektem świata w systemie D&D. Moc na Faerunie nie bierze się znikąd, jest zsyłana przez bóstwa - więc nawet ''paladyn idei'' musi otrzymywać swoje moce od jakiegoś przychylnego tej idei boga czy bogini. Przynajmniej ja tak uważam, ale też nigdy nie spotkałam się z ''paladynem idei''. Paladynami zostają zwykle ludzie lub mieszańcy. Inne rasy nie wybierają tej profesji głównie ze względu na swoje społeczne obowiązki i cechy charakteru. Nie jest to jednak zabronione. Paladyn, który przestanie być praworządny dobry, świadomie dokona złego czynu lub poważnie naruszy kodeks postępowania, traci wszystkie zdolności i czary klasowe oraz nie może awansować na kolejny poziom. Dopiero gdy odbędzie odpowiednią pokutę może znów stać się pełnoprawnym paladynem. Paladyn może być postacią wieloklasową, ale... Jeśli zyskuje nową klasę lub awansuje na kolejny poziom w drugiej klasie, nigdy nie może już zyskiwać poziomów paladyna, choć zachowuje wszystkie jego zdolności. Jest to związane z wymaganą u paladynów "stałością serca" - droga paladyna jest jedyną słuszną drogą. Paladyn jest klasą cenioną ze względu na wiele pożytecznych umiejętności klasowych****, takich jak: wykrycie zła - paladyn wyczuwa aurę złego stworzenia. W zależności od siły aury paladyn może zostać nawet otumaniony przez intensywność otaczającego go zła. Fabularnie można opisać to tak, jakby bohater dusił się, czy czuł fizyczny ból w obecności złego osobnika. Tu należy jednak zrobić pewne rozróżnienie. Każdy człowiek ma w sobie jakieś pokłady zła i jest to normalne. W wykryciu zła chodzi o tzw. prawdziwe zło - charakter dowolnie zły; zło do szpiku kości, całkowite i ''nienawracalne''. Będzie to ważne w drugiej części wykładu. łaska objawiona (boska łaska) czyli premia z charyzmy do wszystkich rzutów obronnych. Nie pytajcie jakie to ma uzasadnienie, chyba w cieniu boga, jaka tkwi w bohaterze. usunięcie choroby oraz nakładanie rąk - czyli leczenie. Nieumarłym dotyk paladyna szkodzi. objawione zdrowie - odporność na wszystkie choroby, w tym magiczne. aura odwagi - odporność na każdy rodzaj strachu. Dodatkowo im bardziej doświadczony paladyn, tym bardziej jego aura udziela się innym członkom drużyny (wbrew pozorom to bardzo ważny bonus). aura dobra (v. 3,5)- siła dobrej aury, którą rycerz może oddziaływać na postacie wykrywające go przy pomocy 'wykrycia dobra'. ugodzenie zła - bonus z charyzmy do ataku i obrażeń zadanych złym istotom odegnanie nieumarłego - boską mocą może nakazać wędrującym duszom powrót w zaświaty I last but not least czyli: wierzchowiec - magicznie wzywany rumak, którego z paladynem łączy empatyczna więź. Wzrasta poziomem wraz ze swym panem i ma sporo ciekawych atutów własnych. Paladyni ze względu na swoje zdolności dyplomatyczne i przywódcze są cenionymi towarzyszami i dowódcami. Ponadto paladyn paladynowi bratem, tak więc z tą postacią w drużynie można liczyć na pomoc przygodnych zakonów czy wędrownych rycerzy. Za: "Podręcznik gracza" "Obrońcy wiary" ''Book of Exalted Deeds" "Complete Divine" polter.pl Character Class: Paladins with Class na podstawie zasad D&D 3.0., 3.5, 4.0 Uwagi merytoryczne i konstruktywną krytykę proszę zgłaszać na PW - wartościowe informacje dołączę do wykładu. Wersja 4.0 jest pod tym względem bardziej logiczna: paladyn powinien mieć dokładnie taki charakter jak jego bóstwo. Jednak i w tym jest jakiś rodzaj praworządności: paladyn jest praworządny prawem (czy też bezprawiem) i honorem (lub jego brakiem) swojego boga. * Różne wersje systemu podają różne, zbliżone do siebie nazwy. Różnice są także w poziomie na jakim uzyskuje się daną zdolność