Rhaina

Na nieśmiały uśmiech Christophera odpowiedział promienny, życzliwy uśmiech Mariki. Młoda magini zachowywała się nadzwyczaj naturalnie i swobodnie, jeśli zważyć, że świadoma była faktu, iż zapewne wszyscy jej nowi towarzysze, tak samo jak ich protektorzy, wiedzą o jej nader niskim pochodzeniu. W istocie pochodziła z zapadłej, podgórskiej wioski o kilka dni drogi od Góry Dharmyth, a nazwisko, którego używała - Daroon - było tej wioszczyny nazwą.
Teraz, patrząc na nią, nikt nie rozpoznałby obdartej, bosonogiej pasterki kóz sprzed zaledwie dziesięciu lat. Odziana w szatę barwy jej Tradycji, trzymała się prosto jak prawdziwa dama. Może nie dorównywała zjawiskowej Eredin, lecz gdy w sali zabrakło olśniewającej elfki, bez trudu przyciągała męskie spojrzenia. Była niezbyt wysoka, lecz postawna. Co prawda, w towarzystwie dowolnego maga swej Tradycji prócz, oczywiście, chudzielca Mirotha i tak wyglądała jak chuchereczko.
Powiodła po mężczyznach zielonym spojrzeniem - dla Christophera życzliwym, dla Kamahla - uprzejmym i pogodnym, dla Keth'enai - pełnym wyzwań i zagadek, dla Honissa - spokojnym i pewnym siebie.
- Jestem Marika Daroon - rzekła. - Ja również mam nadzieję na owocną współpracę. Pewna jestem, że w przyszłości będzie mówić się o niej z podziwem i szacunkiem, jako o jednym z najchwalebniejszych przedsięwzięć magów Królestwa Niary.

 

__________________
jestem tym, czym jestem: tylko i aż człowiekiem.
nikt nie wybrał za mnie niczego i nawet klątwy rzuciłam na siebie sama.