| Druid usiadł sobie wygodnie na stołku, który znalazł w pobliżu. Pochylił się nieco w przód, by łokciami oprzeć się o uda. Zaś palce splótł naprzemiennie. Patrzył się na wilka, a wilk na niego.
- No pij – cicho powiedział swojemu kompanowi.
Wtedy też i wilk, jakby na to czekał, pochylił się nad miską wody. Dosłownie parę chwil później była pusta. Jak na zwierzę wielkości niemal konia, ta garstka wody była zbyt małą porcją.
Krasnoludka zagadała do niego i jak to zwykle chciała wiedzieć o nim, skąd przybył, co tu robi. Normalna ciekawość. A on nie lubił zbytnio o sobie rozmawiać
- Jestem podróżnym. Zawitałem do tego miasta, bo słyszałem o wspaniałościach natury, a przywitały mnie umierające drzewa.
Gdy krasnoludka podsunęła mu kubek z winem, ten delikatnie go odsunął i grzecznie podziękował
- Przepraszam, ale ja nie piję. |