Świt.
Poranny hałas, krzątanina. Nawoływania strażników, przekleństwa poganiaczy usiłujących zmusić oporne zwierzęta do posłuchu, syk zalewanych wodą ognisk, pakowanie bagaży. Kolumna barona Hergarda szykowała się do wymarszu. Już od dwóch dni byli w drodze prowadzącej ich w nieznane.
Hergard - nieodrodny syn swej krainy, uparty jak górski kozioł, ceniący nade wszystko swój honor i niezależność. Te właśnie cechy charakteru stały się przyczyną jego upadku.
Baronia Hergarda
Baronia leżałą na obszarze Przedgórza Dekarijskiego, gdzie doskonałe pastwiska pozwalały na hodowlę muflonów, na wpół oswojonych, olbrzymich górskich kozic. To właśnie eksport ich wełny stanowił o bogactwie krainy. Jednak książę Herrani IV (władca Księstwa Dekarii) był człowiekiem ambitnym, a dla realizacji swoich zamierzeń potrzebował pieniędzy, pieniędzy i jeszcze raz pieniędzy.
Ogłosił podwyższenie podatku od strzyży muflonów, podatku którego wysokość od dziesiątek lat nie ulegała zmianie. Odpowiedz barona Hergarda była jednoznaczna i nie pozostawiająca wątpliwości.
Głowa książęcego poborcy i jedna marna miedziana moneta.
Herrani nie mógł sobie pozwolić na przełknięcie tak jawnej zniewagi. Do włości barona wyruszyły jego wojska. Pomimo początkowych sukcesów buntowników (wspomaganych zresztą skrycie przez sąsiednich możnowładców) zostają oni powoli spychani coraz bardziej ku stolicy baronii, leżącego na stromej skale, niezdobytego dotąd zamku Badonberg. To pod jego murami Hergard wydaje ostatnią, mającą zadecydować o jego losie bitwę.
Przegraną, a zamek dzięki nowej piekielnej broni miotającej wśród huku i dymu kamienne kule i czarom magów Herraniego obrócony zostaje w perzynę.
Zamek Badonberg
Upokorzony baron zmuszony jest prosić o łaskę, ale wyrok rady książęcej jest zadziwiająco łagodny. Zamiast zwyczajowej w takich wypadkach kary śmierci - wygnanie.
Wygnanie mające trwać dopóty, dopóki nie umrze, lub zginie ostatni z walczących w buncie szlachcic. Wtedy ich potomkowie będą mogli powrócić. Hergard ma przekroczyć Góry Dekarijskie i znaleźć ziemię, gdzie mógłby się osiedlić. Ponoć za górami, po przebyciu Czarnych Pustkowi można dostać się na wybrzeże, gdzie zbudowane są faktorię Alaryjczyków, obywateli Rady Wolnych Miast, potężnego związku zrzeszającego największe kupieckie metropolie.
Lecz w górach grasują orki, gobliny i stwory, których imiona wymawia się jedynie szeptem, a z Czarnych Pustkowi nie powrócił jeszcze nikt...
Witam w nowej rekrutacji.
Parę słów o samej rozgrywce.
Zakładam, ze będzie to sesja w bliżej nieokreślonej konwencji fantasy. Występuje zarówno bron palna (prymitywna) jak i magia.
Okres historyczny i sceneria najbardziej przypominają chyba XIV/XV wieczna Szkocję.
Kolumna Hergarda liczy sześćdziesięciu jego najwierniejszych stronników, dwa razy tyle zbrojnych i najemników, rodziny, przyjaciół, oraz służbę, w sumie około 400 osób.
Potrzebuje czterech Graczy.
Historie proszę przesyłać TYLKO na PW. Najlepiej na początek krótki szkic. Zgloszenia (wymóg absolutnie konieczny) w temacie rekrutacji.
Rekrutacja potrwa do 10 stycznia, bądź dopóki nie dostanę zadowalającej mnie liczby dobrych KP.
Pytania w temacie bądź na gg 6299855
Będziecie sami współtworzyć sesje poprzez kreowanie miejsc, bohaterów niezależnych itd.
Sesja to oczywiście storytelling, choć zapewne osoby, które zagrają poproszę później o scharakteryzowanie prowadzonych przez nich bohaterów przez cztery, czy pięć współczynników.
Jak zwykle pewnie zapomniałem o mnóstwie spraw, stad też post ten będzie zapewne jeszcze nie raz edytowany.
Pozdrawiam