Co do organizacji to muszę po prostu wiedzieć kiedy gracze mają czas. Sesje będziemy organizować raz w tygodniu (najprawdopodobniej w Piątki, Soboty lub Niedziele, w inne dni to raczej nie będę miał czasu xP ) o godzinie, która będzie pasowała wszystkim. Zależy mi też na tym by chętni do gry mieli dobrze zorganizowany czas i nie walili mi pięć minut przed sesją, że nie mają czasu z jakiegoś powodu.
Wszyscy zainteresowani będą musieli mieć Hamachi, któryś z programów wymienionych w pierwszym poście (pytania na ich temat proszę przez GG
), trochę wolnego czasu raz w tygodniu oraz może program Ventrilo. Ten ostatni to tylko dla tych, którzy chcieliby trochę muzyki, ambientu i efektów dźwiękowych podczas sesji
@Matyjasz
Co do Glifiarza to możemy z nim sprawę załatwić na dwa sposoby.
Pierwszy to taki, że zaczniesz grę bez glifów i minie sporo czasu w grze zanim będziesz w stanie rzucić choćby jedno zaklęcie. Nie będzie potrzebny narzucony prze zemnie archetyp i będziesz mógł spokojnie odgrywać postać, która dopiero co odkrywa w sobie dar magii i w trakcie gry zobaczysz jak glify i magia w ogóle będą wpływać na osobowość bohatera.
Drugi sposób będzie polegał na daniu Ci odrobiny "Kredytu". Zaczniesz grę z czterema glifami, ale będziesz musiał w trakcie gry spłacić dług w PD zanim będziesz w stanie zdobyć nowe glify.
Dzięki temu będziesz mógł zagrać rolę Glifiarza, który już trochę miał do czynienia z magią.
Oto trochę informacji na temat mojej wizji Glifiarza. Chyba można to nazwać archetypem. Przepraszam za lekki chaos, ale piszę to trochę w pośpiechu.
Glifiarz jest osobą obdarzoną nieprzeciętną inteligencją i umiejętnościami improwizacji. Ma bogatą wiedzę dotyczącą wielu tematów naukowych, historycznych i religijnych. Nie jest osobą, która korzysta ze swego daru bez zastanowienia. Glifiarz wie, że ma władze nad niesamowitymi siłami, których jeszcze nie rozumie (przynajmniej w większości przypadków). Korzysta z magii jedynie w ostateczności, a nie dla zabawy czy oddaniu się luksusowemu życiu. W większości przypadków wynika to ze strachu przed nieznanym. Glifiarz nie ma pewności skąd pochodzą jego moce. Nie wie, czy jest jakiś koszt, efekt uboczny, czy nawet "przypadkiem" nie sprzedał duszę diabłu. Zazwyczaj nie udaje mu się znaleźć innych glifiarzy, a kiedy już do tego dojdzie to zazwyczaj albo nic nie wiedzą, albo postradali zmysły, albo służą jakiemuś potworowi z Popiołów i nie są przyjaźnie nastawieni. Uczucie niewiedzy i alienacji potrafi czasami być przygniatające.
Młodzi glifiarze często popadają w euforię i pychę z powodu potęgi zostawionej im w zasięgu ręki. Lecz ci, którzy mieli już trochę doświadczenia z magią różnego rodzaju wiedzą, że to nie zabawka. Wiedzą, że magia przyciąga magię (często w postaci głodnych bestii z popiołów, duchów, łowców czarownic, ciekawskich demonów i innych, niezbyt zdrowych na umyśle magów), oraz że człowiek jest głupi i prędzej uwierzy w kłamstwo niż prawdę. Dlatego albo unikają enklaw, albo na ich terenie magię ograniczają do bardzo subtelnych sztuczek i manipulacji by ukryć fakt posiadania daru. Nikt przecież nie chce spłonąć na stosie w pierwszej lepszej wsi za "konszachty z siłami nieczystymi" (wszyscy boją się potworów z Popiołów) albo dostać kulkę od pierwszego lepszego strażnika, którego przerazi zwykłe "zaklęcie-zapalniczka".
Na razie to wszystko co mi przychodzi do głowy. Resztę pytań proszę przez GG.