Kerm

Gwenian w pierwszej chwili nie zwrócił uwagi na zachowanie jednookiej kobiety, której natura brak oka zrekompensowała innymi, przyjemnymi dla oczu innych, atrybutami. Dopiero po chwili zaczął się domyślać, czym w tej chwili zajmuje się tamta czarodziejka.

To z pewnością było to, o czym wspominał mu kiedyś Galbus, a czego ten pożal się Boże mentor nie raczył go nauczyć podczas pięciu lat spędzonych pod jego dachem. Telepatia, czy jakoś tam...

Cholerna szperaczka. Włażą tacy komuś do głowy bez względu na to, czy tamten życzy sobie tego, czy też nie. Co prawda nie miał nic do ukrycia, ale zawsze... Świadomość, że ktoś grzebie w twoich myślach czy wspomnieniach nie była zbyt miła. Co prawda istniały sposoby na ochronę przed takimi ciekawskimi, ale Galbus go tego nie raczył nauczyć, a - prawdę mówiąc - on sam wcześniej o tym jakoś nie pomyślał.

Czy sam z siebie, bez dobrego nauczyciela, zdołałby się czegoś takiego nauczyć? Nie miał zielonego pojęcia. Wcześniej się nad tym nawet nie zastanawiał. Ale może, gdyby zaczęli razem podróżować... Dla zabicia czasu warto by się czymś zająć. I czegoś nauczyć.

Z drugiej strony... Gdyby nagle zaczął się chronić swoje myśli byłoby to dość podejrzane. I pewnie baron nie zgodziłby się, by jakaś podejrzana dwójka magów dołączyła się do niego. A tak...

Najwyraźniej szperanie w ich głowach zakończyło się powodzeniem, skoro paru wyszeptanych do ucha słowach baron wyraził zgodę na ich przyłączenie się do wyprawy.
A nawet zaprosił ich na ucztę...

Gwenian usiadł przy stole tuż obok Naylis. Miejsce przy jego lewym boku zajęła jednooka magiczka.
Oznaczało to, że Gwenian miał najlepsze miejsce przy stole. A raczej najlepsze towarzystwo - dwie piękne kobiety.