Witam...
Rozpoczynam nabór do nietypowej sesji RPG - sesji abstrakcyjno/animacyjnej.
Już tłumaczę, o co chodzi.
Animacyjnej - nie chodzi tu o rysunek, ani animacje typu
, ale we właściwym tego słowa znaczeniu - tchnięcie życia. A abstrakcyjnej - bo nietypowej i na pewno nie normalnej.
Åšwiat - nie istnieje.
Czas - nie istnieje.
Przestrzeń - nie istnieje.
O co w tym właściwie chodzi, skoro nic nie ma?
Gracz, który zgłosi się z prawidłowym KP zostaje ANIMATOREM lub ABSTRAKTOREM.
Animatorzy tworzą świat - kawałek po kawałeczku, całą jego strukturę.
Nie ma ograniczeń - błąd - wyobraźnia jest ograniczeniem (w wielu wypadkach). Animatorzy mogą stworzyć wszystko (omijając zjawiska pogodowe) - ziemię, górę, wodę, powietrze, drzewo, mrówkę, kota, ale nie mogą stworzyć to, co stworzył człowiek (wszelkie jego wynalazki, itd.), nie może stworzyć także człowieka (ani zła).
Abstraktor tworzy ludzi, uczucia i emocje. Myśli, religię, kulturę, wiedzę i wszystko co związane z umysłem i duchem.
A więc zapytać można, co będzie robił MG.
MG będzie tym co stworzycie - zwierzętami, ludźmi, roślinami, ziemią, kosmosem i całym wszechświatem.
Co powinno zawierać KP?
KP powinno składać się z trzech części.
CZĘŚĆ DRUGA
To ma być próbka waszych umiejętności pisarskich - nie ma ograniczenia.
Dobre dwie linijki mogą powalić na kolana szybciej i skuteczniej, niż nużąca książka
CZĘŚĆ TRZYNASTA
Zadanie jest proste. W pięciu - siedmiu zdaniach macie opisać kamień.
CZĘŚĆ SIÓDMA
Napisać czy chce się być Animatorem czy Abstraktorem, i jaki przydomek chce się mieć jako bóg.
Wszelkie pytania kierować na:
7736979 - GG
cytrynowypotwor@gmail.com - poczta
PW
cytrynowypotwor@googlewave.com - Wave.
Tak - wiem - jestem dziwny - sesja ma być zabawą i nie będziemy sobie wzajemnie życia uprzykrzać.
To jest eksperyment - zgłaszajcie się proszę.
W związku z prośbą Mizuichi'ego.
Zrównam się z graczem i napiszę swoje KP.
Część druga.
Kompletnie nie wiedział co do niej czuć. W jego umyśle toczyła się wojna światów - jego miłość do Kiry przepełniona była nienawiścią - a mimo tego dalej ją kochał. Miał ochotę ją zabić, ale wiedział, że nie wytrzymałby wiecznej rozłąki. Wiedział również, że system czuwa - i jeśli ona umrze - on również. Byli przecież Powiązani. Od wieków i na wieki. Przyszli na świat razem i system dopilnuje, aby zginęli razem. Nagle poczuł ogromną ochotę, by zadurzyć się w jej ramionach. By oddać się rozkoszy bycia z nią. Bez zastanowienia wstał i ubrał swoją czerwoną koszulę. Lubił ją. Była zakazana. Zapiął pierwszy guzik. Nie chce tego robić. Drugi. Nie - on nie może tego zrobić. Trzeci. Zabiją go. Następny. Nie, to on zabije ich. Piąty. Ale jeżeli on zginie to ona również. Jeszcze jeden. Spojrzał w lustro. Ostatni guzik. Zrobi to. Wybiegł z mieszkania - nie zamknął drzwi. Przecież tu nie wróci. Pośpiesznie zszedł po schodach klatki, dotarł do drzwi. Nacisnął klamkę i wyszedł...
-Nie... To nie może być prawda... Nie... Nieeeeeeeeee!
Błysk, huk i ciemność.
Nie, to nie jest ciemność. To czerwień. Kocha ten kolor.
"Teraz na zawsze będziemy razem" - pomyślał. Zamknął oczy.
Część trzynasta.
Kamień - może być duży, mały, szeroki, długi...
Może być ostrym słowem rzuconym w kogoś bezmyślnie, może być kolejnym schodem ciężkiej drogi na szczyt. Może być szary, czarny, niebieski, o kolorze oczu kochanej osoby... Może mieć śliską lub chropowatą fakturę, może być podziurawiony jak Żydzi po rozstrzelaniu. Ale nie może być szczęściem (chyba, że śmiercią), nie może być pocałunkiem, nie może być miłością. Nie może być rodzicem dumnym ze swojego dziecka.
Nie może być mną.
Część siódma.
Hmmm... Ja będę animacją abstrakcyjną. Będę nimi wszystkimi.
Nabór zakończy się wtedy, kiedy uznam, że mam wystarczającą ilość graczy.