Już na pierwszy rzut oka półelf wygląda osobnika trzymającego się od cywilizacji na bezpieczną odległość. Włosy długie i zmierzwione gdzieniegdzie tylko zaplecione w cienkie warkocze. Twarz zresztą też jest zarośnięta zdobi ją broda, niezbyt uporządkowana jednak dodająca mu trochę powagi, a przede wszystkim lat. Do najwyższych nie należy, ale też mu dość daleko do tych najniższych, mierzy tak z metr osiemdziesiąt. Proporcjonalnej budowy, a właściwie dość aktywny tryb życia i dobra kondycja nadała mu męską sylwetkę waży raczej mniej niż sto kilogramów. Chociaż zimowe ubrania mogą sugerować, iż jest inaczej. Helfdan ubiera się raczej w szare i beżowe barwy gubiące się w szarościach jesieni i brudnej zimy. Pod swoim nowym, płaszczem obszytym zajęczym futrem miał szmelcowaną na czarno koszulkę kolczą, skrywał ją pod kamizelką z ciemnego materiału mocno go opinającego. Dociśnięta stal praktycznie nie pobrzękiwała w czasie podróży. Z nowych broni to tylko miast swojej starej stali miał adamantytowy sejmitar mrocznych elfów.
Z twarzy bije mu pewność siebie i zuchwałość… co zresztą zdaje się potwierdzać niewyparzona jadaczka. A skromność i wstrzemięźliwość to nie są jego najbardziej widoczne cnoty.