| Jakiego stworzyć przeciwnika?
[center:6fd4ed54db]Jakiego stworzyć przeciwnika?[/center:6fd4ed54db]
W tej części podręcznika postaram się opisać, na czym polega zależność jednego Nietykalnego i drugiego oraz jak stworzyć przeciwnika.
Imię: dowolne.
Gracz: pikanterii może dodać wiązanie Graczy-wrogów.
Epoka: taka sama.
Płeć: jeśli chodzi o tę duchową, to powinna być przeciwna, ale nie jest to regułą.
Miejsce: koniecznie takie samo albo bardzo bliskie (np. ten sam układ słoneczny, albo ta sama planeta).
Siła: z przeciwnej Strony, ale niekoniecznie analogiczna (Światło-Ciemność, może być np. Światło-Neutralni).
Esencja: dowolna (chociaż dobrym pomysłem byłoby wskazanie połączenia graczy o antagonicznych Esencjach, np. Dynamiczna przeciwko Wzorcowej).
Dźwięk: najlepiej ten sam, albo bliski.
Symbol: mogą być odwrócone - te same, ale jeden dobry, a drugi zły.
Zadania: wspólnie niweczące się i związane ze sobą.
Zdolności: polecane jest wybranie takich samych jak u przeciwnika, np. niech oboje posiadają zdolność planowania (Gospodarność), albo równie wielką Skrytą Wiedzę.
Atuty: Moce powinny być tez związane mniej więcej ze sobą, by jeden i drugi Nietykalny mieli np. Moc Przejawiania, czy Magnetyzmu, albo wpływania na Stopień Czystości.
Pozycja: może być różna.
Arete: podobne (przy większych różnicach będzie trudno jednemu drugiego zwyciężyć w używaniu Mocy).
Kwintesencja: różna.
Stopień Czystości: dość podobny, lecz dopuszczalne są większe różnice.
Zależność dwóch Nietykalnych polega, że bardzo często na siebie wpadają. Narrator powinien tak kierować grą, by tak było. W przypadku braku Narratora gracze sami powinni ze sobą grać, planować działania przeciwko sobie i w taki sposób współpracować ze sobą - przez rywalizację.
W grze Grupa na Grupę albo 2-2-2 po stworzonych kartach postaci trzeba ustalić, kto do kogo bardziej pasuje, na podstawie kilku ważnych szczegółów. W takim przypadku przydaje się Narrator. Gdy nie ma takiej możliwości (wariant bez Narratora) Gracze po prostu wybierają sobie, z kim chcą walczyć. Ten wybór jest jeden i stały, na całą grę (Epokę, Sagę).
Dwaj przeciwnicy zazwyczaj zajmują się jedną sprawą, domeną istnienia lub życia - są rywalami w niej. Interesują się tymi samymi rzeczami, lecz mają różne zdania i punkty widzenia i inną barwę dążeń (te same, ale innymi środkami dążą).
Przy grze w pojedynczej grupie jest łatwo stworzyć przeciwnika interesującego się poczynaniami jego rywala. W grach Grupy na Grupę trzeba samemu coś takiego stworzyć.
Mimo wysiłku i wyrzeczeń zapewne warto coś takiego zrobić. Nie ma to jak przeciwnik „z krwi i kości”, jedna postać i jeden Gracz na jedną postać i jednego Gracza. |