Sayane dobrze mówi - piwa lać!
A poważnie - zespalanie drużyny zależy od tego kim są gracze i jak bardzo rozwinięte mają postacie. Również od tego jaki scenariusz planujesz.
Najłatwiej jest postawić na wspólną przeszłość postaci:
- postacie pochodzą z tego samego rejonu (kumple z dzieciństwa);
- postacie znały się wcześniej i to kolejne zadanie, które wykonują razem;
lub wspólną przyszłość:
- postacie zostały sobie polecone;
- zostały wynajęte do tego samego zadania;
- "przypadkiem" okazuje się, że mają wspólny cel...
Oczywiście można zrobić brzydki numer i nie dać postaciom szans na "niewspółpracowanie" - typu: Starym szklakiem przechodzącym przez Las Szkieletów nikt nie przechodził. Ci którzy się tam wybierali nigdy nie wracali - mówiono... wiele rzeczy mówiono. Jedynym rozsądnym sposobem było przepłynięcie rzeką. Wsiedliście więc na łódkę, która prowadzona wprawnymi ruchami flisaka wpłynęła w las. Byliście może w połowie drogi, kiedy (tu jakieś bla, bla, bla). Udało się wam cudem dopłynąć do brzegu, zdajecie sobie sprawę, że w tym miejscu szansę na przetrwanie macie tylko gdy będziecie działać wspólnie.
Na początku nie pozwalaj graczom na wybieranie postaci z charakterami złymi i chaotycznymi. Również - postaciami, które nie mają motywacji (celów). Warto również tak pokierować wyborem postaci, aby gracze mieli postacie różniące się (każdy ma swoją działkę), aby każda postać mogła (nawet nie starając się) wnieść coś do gry; uniknie się wtedy niepotrzebnej rywalizacji (kto jest lepszym, bardziej wypasionym, magiem), a równocześnie "automatycznie" zespoli drużynę (przecież potrzebujemy kapłana).
Uwaga ogólna - na początek prowadzenia warto mierzyć siły na zamiary - zacznij od scenariusza prostego dla początkujących postaci. Nie będziesz wtedy miał problemów z kontrolą wielowarstwowego scenariusza i rozbudowanych postaci.