| Po kilku dniach wreszcie mogła odetchnąć. Test ciążowy wylądował w koszu, a godzinę po nim pusta butelka po whisky.
Padła, ale padaniu temu towarzyszyło jedno wielkie wydzierające się z każdego zakamarka jej umysłu westchnienie ulgi.
- Nigdy więcej! - powtarzała sobie jak mantrę, zasypiając w pijackim niebycie. I odpływając w odmęty błogiej nieświadomości, nie wiedziała tak naprawdę czy chodzi jej o spontaniczny seks czy upodlenie nadmierną ilością bursztynowego napoju.
Dzień kolejny, spowity mgiełką pospolitego kaca, minął jej na wsłuchiwaniu się w mruczenie leżącej na jej poduszce kotki. Mniej więcej gdzieś tak w okolicach FAKTÓW na TVNie dotarło do niej, że w jej głowie zamieszkało pewne imię. Nawet po wykluczeniu „zagrożenia” wciąż przewijało się w jej myślach jak zapętlona taśma.
Około 24 nie wytrzymała. Sięgnęła po telefon. Dotykowe badziestwo jak zwykle kilka razy sprawiło jej figla. Po kilku zmaganiach kciuka i palca wskazującego, udało się jej w końcu osiągnąć cel. Śmiała się z samej siebie, odsłuchując zgłoszenie poczty głosowej.
- Nie, to nie! - wymruczała ze złością, przyjmując postawę urażonej księżniczki.
Ponieważ nie miała w kogo strzelić swoim fochem, buńczuczność szybko zniknęła z jej postrzegania świata.
I wydawać by się mogło, że da sobie spokój. Ale... Ale przecież to był najwspanialszy raz...
W niedzielę ruszyła do galerii, której nazwę z trudem odczytała na ubrudzonej rozpływającymi się żelkami wizytówce...
__________________
A quoi ça sert d'être sur la terre? |