lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [Autorski,wojenny] Wał pomorski-1945

Waylander · 11-10-2011, 17:36

Heldenburg stał przy swoim wozie czekając aż Weitzel nie dokończył drobnej naprawy przewodu paliwowego. Ich pojazd jak zwykle był kapryśny jak rozpuszczona kobieta, ale na szczęście mała usterka została w porę wykryta i usunięta.

-Dobra robota Erwin–powiedział podając kierowcy mokrą szmatę aby ten mógł wytrzeć twarz i dłonie ze smaru.

-Wszystko wydaje się w porządku szefie, pozostało jeszcze kilka rzeczy do sprawdzenia a po tym przegl... co do cholery! - wydarł się kierowca słysząc znajomy i nie wróżący niczego dobrego odgłos.
Sierżant nie tracił czasu słysząc świst nadlatujących pocisków i ciągnąc za sobą kolegę padł na ziemie. Kiedy nie usłyszał spodziewanych eksplozji. Poderwał głowę do góry patrząc w kierunku przedpola.

-By ich zaraza wytłukła–warknął wściekły widząc żwawo stawianą zasłonę dymną. Kiedyś Ivan nie bawił się w takie subtelności.

Nie czekając na następny ruch przeciwnika podoficer zebrał się z ziemi razem z kierowcą i natychmiast zaczął wspinać się do swojego włazu.

-Raport!- krzyknął ześlizgując się na swoje stanowisku i zakładając laryngofon.
Po kolei wszyscy członkowie załogi zgłosili pełną gotowość bojową.

-Dobrze, Micheal wyślij wiadomość do bunkra że jesteśmy w pełnej gotowości i zajmujemy umówioną pozycje.
Stefan chwycił lornetkę i wychylił się z włazu chcąc spojrzeć na przedpole. Dookoła zaczęły padać pierwsze pociski moździerzowe. Na szczęście piechociarze zdążyli się schronić w bunkrach i okopach , nie zauważył aby ktoś został trafiony.
Po chwili usłyszał wezwanie porucznika do zgłaszania stanów drużyn. A po odpowiedziach wydał rozkazy do działania. Nie był to wiele jak na razie ale co innego mogli zrobić, trzeba było przestać przyjmować ciosy i odpowiedzieć własnym aby przejąć inicjatywę.

11-10-2011, 17:36	#6
Waylander Reputacja: 1	Heldenburg stał przy swoim wozie czekając aż Weitzel nie dokończył drobnej naprawy przewodu paliwowego. Ich pojazd jak zwykle był kapryśny jak rozpuszczona kobieta, ale na szczęście mała usterka została w porę wykryta i usunięta. -Dobra robota Erwin–powiedział podając kierowcy mokrą szmatę aby ten mógł wytrzeć twarz i dłonie ze smaru. -Wszystko wydaje się w porządku szefie, pozostało jeszcze kilka rzeczy do sprawdzenia a po tym przegl... co do cholery! - wydarł się kierowca słysząc znajomy i nie wróżący niczego dobrego odgłos. Sierżant nie tracił czasu słysząc świst nadlatujących pocisków i ciągnąc za sobą kolegę padł na ziemie. Kiedy nie usłyszał spodziewanych eksplozji. Poderwał głowę do góry patrząc w kierunku przedpola. -By ich zaraza wytłukła–warknął wściekły widząc żwawo stawianą zasłonę dymną. Kiedyś Ivan nie bawił się w takie subtelności. Nie czekając na następny ruch przeciwnika podoficer zebrał się z ziemi razem z kierowcą i natychmiast zaczął wspinać się do swojego włazu. -Raport!- krzyknął ześlizgując się na swoje stanowisku i zakładając laryngofon. Po kolei wszyscy członkowie załogi zgłosili pełną gotowość bojową. -Dobrze, Micheal wyślij wiadomość do bunkra że jesteśmy w pełnej gotowości i zajmujemy umówioną pozycje. Stefan chwycił lornetkę i wychylił się z włazu chcąc spojrzeć na przedpole. Dookoła zaczęły padać pierwsze pociski moździerzowe. Na szczęście piechociarze zdążyli się schronić w bunkrach i okopach , nie zauważył aby ktoś został trafiony. Po chwili usłyszał wezwanie porucznika do zgłaszania stanów drużyn. A po odpowiedziach wydał rozkazy do działania. Nie był to wiele jak na razie ale co innego mogli zrobić, trzeba było przestać przyjmować ciosy i odpowiedzieć własnym aby przejąć inicjatywę. __________________ Wojownik, który działa z pobudek honoru, nie może przegrać. Jego obowiązek to jego honor. Nawet jego śmierć -jeśli jest godna- jest nagrodą i nie może być porażką, gdyż jest efektem służby.Dlatego pełnijcie swoje powinności z honorem, a nie poznacie, co to strach.Roboute Guiliman Patriarcha Ultramarines Ostatnio edytowane przez Waylander : 11-10-2011 o 17:39.