lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Pinn · 07-12-2011, 08:57

Isztar

Jej lądowanie było cokolwiek głośne i efektowne. Szybko znalazła się w ciemnych zatęchłych kanałach. Ruszyła do przodu, miała niesamowite szczęście znajdując flarę , która posłużyła jej za oświetlenie z ciemnej betonowej rurze kanalizacyjnej. Parła do przodu pomimo niedogodności, chciała dotrzeć do czegoś konkretnego, i pewnym sensie się to spełniło, gdy dobrnęła do głównego spływu oświetlonego słabnącym światłem. W pewnym momencie poczuła dziwny sygnał. Coś na pograniczu intuicji, a czegoś ponadnaturalnego. Nie potrafiła tego określić. Zignorowała sygnał i ruszyła przed siebie. Po jakimś czasie, nagle usłyszała, jakieś dziwne sapanie. Jej błyskawiczny refleks sprawił, że uniknęła ciosu. Zdeformowane ciało mutanta, z pokrzywioną szczęką i gazrurką w dłoni ruszyło na nią. Unikała ciosów i przysmażyła mu twarz laserem. Zawył przez przepaloną krtań po czym wpadł do ścieków. Jednak był to dopiero początek. Zbliżali się kolejni- musieli trzymać się w grupach. Około dziesięciu obszarpańców, zbliżało się pewnie do pięknej wojowniczki. Ich pokrzywdzone umysły nie znały już strachu, owładnęła nimi żądza, unosząca się w osnowie jako pochwała dzieła Slaanesha.

- Piękna... piękna- wysapał mutant.

Andromalius

[media]http://www.youtube.com/watch?v=X3-SbP7FLZ8&feature=related[/media]

Wielki czarnoksiężnik siedział w spowitym mrokiem pomieszczeniu. Metalowa skrzynia z trudem utrzymywała jego obciążenie, a on był pogrążony w myślach. Krąg z krwi dodawał mu sił. Nowe ofiary wzmocniły magiczny znak chaosu. Jego słudzy krzątali się poza pomieszczeniem. Skupiony w mrocznej medytacji, psychonautycznym transie podróżował wokół słabych umysłów mieszkańców Duceru. Było w nich mnóstwo bólu i tłumionych przez represyjną propagandę uczuć nienawiści i złości. Wystarczyło dodać oliwy do ognia. Andromalius doskonale o tym wiedział. Z tego co udało mu się odczytać, wspierając się danymi z Kartografa, populację planety w większości stanowili posłuszni pracownicy, nazywani fabryrobotnikami. Ich 12 godzinny dzień pracy skupiał się na tworzeniu szerokiej gamy przedmiotów od użytku codziennego, do sprzętu wojskowego przeznaczonego w dużej mierze na eksport na inne światy Frakcji i Imperium. Zobaczył też o dziwo, pozytywne uczucia. Szczególnie te uznawane przez Slaanesha, a nawet Khorna. Czuł dotyk igieł strzykawek pełnych opiodyny(odmiana morfiny, trochę silniejsza od heroiny), wbijanych dożylnie, ciepło które rozchodziło się po ciele, spazm błogiej rozkoszy, i stan płynięcia na jawie pod ciepłą pierzynką cudnej nieświadomości. Doświadczał setek aktów seksualnych odbywających się w mieszkaniach i dopuszczonych przez władzę burdelach. Smakował krwi rozpryskującej się na nielegalnych arenach, gdzie zawodowi gladiatorzy łamali sobie kości i ranili kończyny. Patrzył jak bezwzględni arbitrowie nadużywają władzy zadając szerokie spektrum cierpienia. Rozkoszował się głęboko skrywaną nienawiścią przeciwko Frakcji , a nawet niewdzięcznemu bezczynnemu Imperatorowi. Słyszał bardzo bliski podświadomy skowyt więźniów pracujących w wydobywalni bazaltu. Byli niedaleko i pragnęli zemsty i wolności. Odpowiednio pociągnięte sznurki mogły rozpędzić pierwszy krok planetarnego buntu. Marsze Frakcji były głośne, ale wewnętrzny ryk niezadowolenia był silniejszy.

***

Czarownik skończył swoją kontemplację i wyszedł z pokoju, zobaczyć jak radzą sobie jego słudzy. Dwójka techników szukała informacji przez bezpośrednie złącze mózgowe. Jeden z kultystów kalibrował wieżyczki, inni trenowali lub składali modły wokół serca jednego z nieszczęśników ułożonego w kręgu. Andromalius czuł mroczną radość z nadchodzącego dzieła zniszczenia i korupcji umysłów. Wtem wyczuł jakąś bardzo plugawą energię mentalną. Czujniki ruchu zapiszczały- ktoś się zbliżał. Drzwi otworzył się i wpadł przez nie półnagi zdeformowany mutant. Dawniej posłuszny fabryrobotnik. Kalibrowane działko nie było włączone. Uwaga kultystów szybko zwróciła się w stronę drzwi. Kolejni mutanci zaczynali wbiegać z szaleńczym okrzykiem na pokrzywionych ustach. Jako jeden z ostatnich wpadł 240cm bydlak z bliznami pooparzeniowymi. W lewej ręce trzymał laspistol , a w drugiej potężny buzdygan wykonany z neostali typu Ducerskiego.

-To nasze miejjjjssce, wypierdaalaćć ssstąd!-wykrzyczał opancerzony i dobrze uzbrojony olbrzym. Reszta mutantów trzymała prowizoryczną broń białą. Byli normalnego wzrostu. Kilka niskich kilka wysokich, Łącznie 17 wynaturzeń ców.

07-12-2011, 08:57	#7
Pinn Reputacja: 1	Isztar Jej lądowanie było cokolwiek głośne i efektowne. Szybko znalazła się w ciemnych zatęchłych kanałach. Ruszyła do przodu, miała niesamowite szczęście znajdując flarę , która posłużyła jej za oświetlenie z ciemnej betonowej rurze kanalizacyjnej. Parła do przodu pomimo niedogodności, chciała dotrzeć do czegoś konkretnego, i pewnym sensie się to spełniło, gdy dobrnęła do głównego spływu oświetlonego słabnącym światłem. W pewnym momencie poczuła dziwny sygnał. Coś na pograniczu intuicji, a czegoś ponadnaturalnego. Nie potrafiła tego określić. Zignorowała sygnał i ruszyła przed siebie. Po jakimś czasie, nagle usłyszała, jakieś dziwne sapanie. Jej błyskawiczny refleks sprawił, że uniknęła ciosu. Zdeformowane ciało mutanta, z pokrzywioną szczęką i gazrurką w dłoni ruszyło na nią. Unikała ciosów i przysmażyła mu twarz laserem. Zawył przez przepaloną krtań po czym wpadł do ścieków. Jednak był to dopiero początek. Zbliżali się kolejni- musieli trzymać się w grupach. Około dziesięciu obszarpańców, zbliżało się pewnie do pięknej wojowniczki. Ich pokrzywdzone umysły nie znały już strachu, owładnęła nimi żądza, unosząca się w osnowie jako pochwała dzieła Slaanesha. - Piękna... piękna- wysapał mutant. Andromalius [media]http://www.youtube.com/watch?v=X3-SbP7FLZ8&feature=related[/media] Wielki czarnoksiężnik siedział w spowitym mrokiem pomieszczeniu. Metalowa skrzynia z trudem utrzymywała jego obciążenie, a on był pogrążony w myślach. Krąg z krwi dodawał mu sił. Nowe ofiary wzmocniły magiczny znak chaosu. Jego słudzy krzątali się poza pomieszczeniem. Skupiony w mrocznej medytacji, psychonautycznym transie podróżował wokół słabych umysłów mieszkańców Duceru. Było w nich mnóstwo bólu i tłumionych przez represyjną propagandę uczuć nienawiści i złości. Wystarczyło dodać oliwy do ognia. Andromalius doskonale o tym wiedział. Z tego co udało mu się odczytać, wspierając się danymi z Kartografa, populację planety w większości stanowili posłuszni pracownicy, nazywani fabryrobotnikami. Ich 12 godzinny dzień pracy skupiał się na tworzeniu szerokiej gamy przedmiotów od użytku codziennego, do sprzętu wojskowego przeznaczonego w dużej mierze na eksport na inne światy Frakcji i Imperium. Zobaczył też o dziwo, pozytywne uczucia. Szczególnie te uznawane przez Slaanesha, a nawet Khorna. Czuł dotyk igieł strzykawek pełnych opiodyny(odmiana morfiny, trochę silniejsza od heroiny), wbijanych dożylnie, ciepło które rozchodziło się po ciele, spazm błogiej rozkoszy, i stan płynięcia na jawie pod ciepłą pierzynką cudnej nieświadomości. Doświadczał setek aktów seksualnych odbywających się w mieszkaniach i dopuszczonych przez władzę burdelach. Smakował krwi rozpryskującej się na nielegalnych arenach, gdzie zawodowi gladiatorzy łamali sobie kości i ranili kończyny. Patrzył jak bezwzględni arbitrowie nadużywają władzy zadając szerokie spektrum cierpienia. Rozkoszował się głęboko skrywaną nienawiścią przeciwko Frakcji , a nawet niewdzięcznemu bezczynnemu Imperatorowi. Słyszał bardzo bliski podświadomy skowyt więźniów pracujących w wydobywalni bazaltu. Byli niedaleko i pragnęli zemsty i wolności. Odpowiednio pociągnięte sznurki mogły rozpędzić pierwszy krok planetarnego buntu. Marsze Frakcji były głośne, ale wewnętrzny ryk niezadowolenia był silniejszy. *** Czarownik skończył swoją kontemplację i wyszedł z pokoju, zobaczyć jak radzą sobie jego słudzy. Dwójka techników szukała informacji przez bezpośrednie złącze mózgowe. Jeden z kultystów kalibrował wieżyczki, inni trenowali lub składali modły wokół serca jednego z nieszczęśników ułożonego w kręgu. Andromalius czuł mroczną radość z nadchodzącego dzieła zniszczenia i korupcji umysłów. Wtem wyczuł jakąś bardzo plugawą energię mentalną. Czujniki ruchu zapiszczały- ktoś się zbliżał. Drzwi otworzył się i wpadł przez nie półnagi zdeformowany mutant. Dawniej posłuszny fabryrobotnik. Kalibrowane działko nie było włączone. Uwaga kultystów szybko zwróciła się w stronę drzwi. Kolejni mutanci zaczynali wbiegać z szaleńczym okrzykiem na pokrzywionych ustach. Jako jeden z ostatnich wpadł 240cm bydlak z bliznami pooparzeniowymi. W lewej ręce trzymał laspistol , a w drugiej potężny buzdygan wykonany z neostali typu Ducerskiego. -To nasze miejjjjssce, wypierdaalaćć ssstąd!-wykrzyczał opancerzony i dobrze uzbrojony olbrzym. Reszta mutantów trzymała prowizoryczną broń białą. Byli normalnego wzrostu. Kilka niskich kilka wysokich, Łącznie 17 wynaturzeń ców. Ostatnio edytowane przez Pinn : 07-12-2011 o 15:38.