Sayane

Eillif (Eillif) - zielarka (19 lat). Zginęła w czasie wyprawy.
Nieślubna córka kowala Gunnara. Jej matka zmarła przy porodzie, a dziewczyna (wychowywana w domu ojca), została uczennicą zielarki. Nieśmiała, zamknięta w sobie, nie nawiązała bliższego kontaktu z nikim, nawet z Anną (wnuczką Aldony). Bardziej lubi zwierzęta niż ludzi i spędza dużo czasu w ich towarzystwie. Jeśli potrzebujecie informacji o jakichś ziołach, to kierujcie się właśnie do niej.
Eillif bardzo zmieniała się od powrotu z wyprawy po karawanę. Na gorsze czy na lepsze, zadecydujecie już wy. Rzeczą która najbardziej rzuca się w oczy, jest otworzenie się na ludzi. Młoda dziewczyna stara się jak może, ale różnie jej to wychodzi.
Tajemniczość Eillif nie uległa jednak zmianie, więc ciężko będzie ją rozgryźć, ale kto wie, może komuś się to uda...

Ma dość specyficzną urodę. Chociaż może lepiej nie będę owijała w bawełnę. Jest brzydka.Nienaturalnie wysoka, a przy tym wychudzona do tego stopnia, że jej sylwetka przywodzi na myśl długi, cienki kij. O wcięciu w talii i wydatnym biuście może tylko pomarzyć. Jej długa, zielona tunika w talii przewiązana rzemykiem wisi jak na strachu na wróble. Na nogach dziewczyna ma czarne, obcisłe spodnie i długie brązowe buty. Na ramieniu wisi, brązowa, wysłużona już torba. Na czas podróży zakłada jeszcze skórznię. Wąskie, nijakie usta, duży i niekształtny nos oraz długi, gruby warkocz koloru blond bujający się na wszystkie strony, nieuczesane i "słomiane" włosy, z wystającymi źdźbłami trawy, małymi listkami i patyczkami, sprawiają, że Eillif wydaje się bardzo nieatrakcyjna.
Na szczęście jest w druidce coś dzięki czemu nie wystraszy każdego zwierzęcia z lasu. Czasami wydaje się, że te wielkie, zielone, piękne oczy, emanują... szaleństwem, ale kto zwracałby na to uwagę, kiedy te dwa wielkie "szmaragdy" odwracają uwagę od jej wszelkich braków i niedoskonałości.
Nieodłącznym elementem zielarki jest jastrząb na ramieniu, który bardzo rzadko ją opuszcza.
NPC:

• Dargorad - najmłodszy syn kowala, starszy brat Eillif
• Avarr - brat kowala
• Svaly - żona kowala, zmarła w czasie zarazy
  

Etrom “Zaraźnik” (Avoan) - (20 lat), zginął w czasie wyprawy.
Syn jednego z wioskowych drwali. Ile żon i dzieci miał jego ojciec nie zliczą nawet największe wioskowe plotkary. Etrom dziwnym trafem przeżył niemal wszystkich, przez co uważany jest za przeklęte dziecko; "zaraźnika" - jak nazywa go ojciec. Nie wiadomo czemu w dzieciństwie ojciec nie rzucił go na żer wilkom lub nie zostawił na bagnach. Zresztą... nawet wilki omijają go szerokim łukiem. Trudno się dziwić, że wszyscy unikają chłopaka, a sołtys nakazał mu noszenie na twarzy chusty, by nie roznosił “choroby”. Jedynie grabarz lubi Etroma, który ma duży szacunek do zmarłych i pomaga czasem przy pochówku.
Etrom to wysoki i szczupły młodzieniec. Ciemnobrązowe włosy spadają mu na czoło, wchodząc w zielone oczy. Ust i nosa nie widać, ponieważ zasłania je krwistoczerwona chusta, której nigdy nie zdejmuje.
NPC:

• trzej starsi bracia (najstarszy wyjechał ze wsi)
• dwuletnia przyrodnia siostra i obecna macocha

Fernas (MrKroffin / Velg) - bard (16 lat), doznał amnezji w czasie wyprawy
Fernas to najmłodszy syn Rurika i największy darmozjad w karczmie (albo i całej nawet wsi). Awantury, jakie robili mu rodzice słychać było na pół wsi. A gdy chłopak uciekł z domu, podążywszy za półelfim grajkiem - który jakimś cudem przeżył samotną podróż przez las - wrzaski karczmarza słyszała cała wieś. Koniec końców Fernas wrócił do domu, wzbudzając zachwyt dzieciarni opowieścią o swojej “dalekiej” podróży (nie wiadomo: prawdziwej, czy zmyślonej). Od tej pory każdą wolną chwilę poświęca grze na lutni. Te chwile, w których powinien pracować w sumie też.
Fernas to patykowaty szesnastolatek o jasnych oczach i brązowych włosach. Uważa się za wspaniałego barda, którą to opinię zapewne nie wszyscy podzielają.
NPC:

• Alanaar - półelfi minstrel, który w ostatnich latach dwa czy trzy razy przyplątał się do Viseny.

Jarled “Grobokop” Hanzel (D.A.J) - (17 lat), zginął w czasie wyprawy
Syn grabarza i bednarza w jednym. Ulubiony “towarzysz zabaw” bandy Svena - czyli innymi słowy lokalny kozioł ofiarny. Spokojny i uczciwy, ale samotny - w końcu nikt nie miał ochoty przyjaźnić się z “Grobokopem”, a nawet jeśli miał, to bał się narazić Svenowi.
Jarled ma szczupłą, zamyśloną twarz, zielone oczy i brązowe włosy do ramion. Jest dość wysoki, dobrze zbudowany i, jak większość młodzieńców szkolonych przez Knuta, nieźle włada mieczem - a raczej sejmitarem, czym wyróżnia się z tłumu.
NPC:

• Loren - ojciec
• Sala - matka

Korenn (Romulus) - zaklinacz - (18 lat)
Korenn w Visenie i Osadzie jest praktycznie nieznany, gdyż jego dziadek-dziwak do niedawna nie pozwalał mu opuszczać rodzinnego obejścia (a przez długi czas nawet domu). Wioskowe plotkary są pewne, że młodzieniec musi mieć coś z gową, i "na wolności" z pewnością przyniósłby wstyd rodzinie. Zresztą nawet jeśli to nieprawda, to chłopak na pewno zdziwaczał samotności, bo ponoć hoduje żmiję, którą nazwał Zass. I jeszcze z nią rozmawia. A tak w ogóle, to kto normalny nadaje imię jakiejś gadzinie?!
NPC:

• Orion - dziadek
• Osrik - ojciec
• Róża - młodsza siostra
• Lila - najmłodsza siostra

Rafael “‘Ralfi”(chaoswsad) - tropiciel (20 lat)
Dowcipny, buńczuczny i szarmancki młodzian. Mimo, że wilki zabiły mu ojca, a utrzymanie rodziny spadło na jego barki zdołał się pozbierać. Obecnie jest duszą towarzystwa, starszych traktuje z szacunkiem, więc dorośli go lubią - podobnie jak za jego pracowitość: poluje, wytwarza łuki i pomaga rodzinie w kuśnierstwie.
Jest niezbyt wysoki, o blond włosach i zielonych oczach. Mieszka w Zewnętrznej Osadzie.
NPC:

• Sharlet - matka
• Tytus - ojciec (nie żyje)
• Norbert (nie żyje) i Harold - stryjowie
• Marcel - młodszy brat
• Sandra - młodsza siostra
• Alastar - sędziwy druid, zaginął 10 lat temu

Saelim “Oszust” Glad (Gegrol) - złodziej (18 lat), zaginął w czasie drogi powrotnej.
Plotki mówią, że jego przodkowie nie pochodzili z Viseny, a z jakiegoś dziwnego miejsca w dalekim Faerunie. Pewnie to prawda, bo o wyznawanym przez nich bogu Ubtao nikt tutaj nie słyszał, podobnie jak nikt nie miał w rodzinie tylu obdarzonych magicznie osób. Jednak Saelim był znany w Visenie nie z powodu swej rodziny, a zacięcia do kradzieży. Każdy widział jak chłopak zbierał na rynku baty od Knuta czy od własnego ojca za mniejsze lub większe przestępstwa. Niezbyt towarzyski - zresztą kto chciałby przyjaźnić się z oszustem i złodziejem? Jedynie Sven, który chętnie przyjął Saelima do swojej grupy. Było oczywiste, że - jak większość bandy - chłopak zgłosi się do wyprawy.
Saelim jest niski jak na swój wiek ma czarne włosy, piwne oczy i... kolczyk w uchu.
NPC:

• Fiona - siostra

Solmyr (Jerdas) - czaromiot (18 lat)
Solmyr mieszka w Zewnętrznej Osadzie. Mimo, że nie jest zbyt towarzyski, szczególnie w stosunku do rówieśników, ma w niej sporo znajomków, gdyż chętnie chłonie wszelaką wiedzę. Przez jakiś czas dziwnie często zachodził do Eldy, na co Damiel spoglądał niezbyt przychylnie. Jeśli posiada jakąś magiczną moc, to - podobnie jak żona łowcy - nie afiszuje się z nią. Jak większość osób z Osady woli samotność i nad towarzystwo ludzi przedkłada towarzystwo zwierząt. Od 6 miesięcy kręci się przy nim łasica, Sigrid, która jest postrachem tutejszego drobiu i królików.
Solmyr jest wysokim, postawnym mężczyzną, o niebieskich oczach. Kolor włosów ciężko określić, gdyż goli je przy samej skórze, a głowę okrywa dziwnie zamotaną chustą.
NPC:

• Sylmar - brat, zabity w czasie najazdu orków.

Yarkiss (Lakatos) - tropiciel (25 lat). Po wyprawie został sołtysem.
Syn bartnika Petera, który po śmierci żony rozpił się niemożebnie, stając się pośmiewiskiem wioski. No bo kto to widział tak rozpaczać po śmierci baby, zamiast wziąć nową, która zajmie się domem i dzieciarnią? Yarkiss i jego bracia sami zajmowali się barcią, lecz chłopak przedkładał polowanie na dzikiego zwierza nad żmudne zbieranie miodu. Stal się w tym na tyle dobry, że mógł zarobić na swoje utrzymanie. Chodził już nawet w konkury do jednej z viseńskich panien... ale zmarło się biedaczce i Yarkiss został sam. Mieszka w Zewnętrznej Osadzie.
Tropiciel z niego nie najgorszy. Kompan do mocniejszych trunków z resztą też, ale duszą towarzystwa nikt by się nie odważył go nazwać. Szczególnie po śmierci narzeczonej, kiedy zamknął się w sobie. Uchodzi za człeka uczciwego, na którego słowie można polegać. Rozsądku też mu podobno nigdy nie brakowało, stąd zaskoczenie, że porwał się na wyprawę za karawaną z dzieciakami. O dziwo jednak udało mu się wrócić.

Wzrostem w tłumie się nie wyróżnia, ale ułomkiem nie jest. Na pociągłej twarzy ma głęboko osadzone, brązowe oczy. Łatwo poznać go po paskudnej bliźnie na lewym policzku, którą próbuje zasłonić kilku dniowym zarostem. Wiąże się z nią zapewne jakaś nie przynosząca zaszczytu historia, bowiem Yarkiss nie lubi, gdy ktoś się jej nadmiernie przygląda. Brązowooki, długie brązowe włosy najczęściej wiąże w kucyk.
Zazwyczaj nosi zieloną koszulę i szare bryczesy. Kiedy wychodzi na polowanie zakłada czarną, ćwiekowaną skórznie. Przyczepia też do lewego boku czarny sajdak, z krótkim łukiem i strzałami w środku. Przy drugim boku nosi krótki miecz, a do cholewki skórzanego buta przyczepiony ma nóż myśliwski. W chłodne i pochmurne dni zakłada lekko zużyty, zielony płaszcz z kapturem.
NPC:

• Crela - matka (nie żyje)
• Adrik i Kiris - starsi bracia
• Canryk - syn jednego z łowców, przyjaciel, wyruszył z karawaną
• Mehles - jeden z łowców, nauczyciel
• Sathena - nieżyjąca już ukochana Yarkissa