| Noc horrorów skończyła o 2 godzinie, przynajmniej dla Marka, wtedy to nieświadomie usnął. Miał sen, był drwalem. Piłą łańcuchową ścinał drzewo, aż tu nagle jak te nie spadnie, jak nie chuknie i... Obudził się ale dźwięk piły nadal rozbrzmiewał, spojrzał na szafkę nocną, zobaczył zegarek, na którym widniała trzecia w nocy, jak to ci bardziej przesądni zwykli gadać, godzina diabłów, strzyg i upiorów. Z tamtych okolic dobiegał też dźwięk piły i gdzie do kurwy nędzy był telefon? Przecież zawsze go kładł na szafce. W końcu palnął się ręką w czoło, spojrzał na ziemię koło szafki i podniósł telefon. Odebrał i usłyszał znajomy głos inspektora Jonsona. Mówił o kolejnej ofierze.
-Przyślij po mnie kogoś, będę gotowy za kilka minut- odpowiedział Ackerman i zaczął się przygotowywać.
Jadąc na miejsce zastanawiał się dlaczego działa tak szybko? Przecież mordercy, nawet ci seryjni zwykle tak nie postępują, a tu następna kobieta w ciągu tak krótkiego czasu... No nic trzeba będzie w końcu coś zacząć notować w notesie ale to dopiero jak całkowite przebudzenie dojdzie do końca i zbierze się wystarczająco wiele informacji.
Na miejscu czekał już go cały cyrk pod nazwą Chicago Police Departament. ,,Nie no, już chyba nic więcej nie da się zrobić żeby bardziej ślady pozacierać. pomyślał patrząc na zbiegowisko. Na szczęście on miał pracować na bazie raportów innych i tego co uda się wydobyć od ewentualnych świadków, w końcu miał tworzyć portret psychologiczny a nie z lupą i pensetą szukać włosków i włókien, chociaż jak wiedział niektórzy specjaliści tacy jak on i do tego byli zmuszani.
Po wysłuchaniu iformacji technika i rozkazach od Jonsona, poszedł za Sealisem, który poprosił o podwózkę, chyba się nie obrazi jak się z nimi zabierze, w końcu jadą w tą samą stronę. Po dotarciu na miejsce wjechał windą na 8 piętro wieżowca, gdzie znajdowało się biuro i pokój zwierzeń. |