| Kiedyś sam chciałem się zabrać za wymyślenie zasad tworzenia mutków. Młodszy byłem. Fantazja niosła i wogóle fajnie było... skończyło się chyba na kilku stronach A4 z napoczętymi pomysłami, zalegających gdzieś na starym dysku.
Podstawowe założenia były bodajże takie:
Zamiast pochodzenia do wyboru były trzy schematy zależne od nastawienia mutanta do ludzkości. Były więc mutanty:
- ukrywające się, żyjące wśród ludzi (bonusy do ukrywania mutacji, obniżona ilość punktów mutacji, kompromitacja w oczach innych mutków)
-Wojujące, oboszące się z mutacją (dodatkowe mutacje, wykrywalnie gołym okiem ze stu metrów, przyciągający kule nawet poza Teksasem)
-Trzecia opcja... nie jestem pewien. Pewnie asymilujące się, współpracujące z ludźmi. Pośrednia forma.
Mutacje wchodziły w pakietach i były wykupywane za jakieśtam punkty mutacji. Układały się w drzewka i mogły być rozwijane w trakcie gry, przez ekspozycję na mutagen (podałem tam chyba jakieś konkretne zasady zdobywania punktów), także na przykład zaczynając z toksyczną śliną, mutant mógł przejść w kwasowy, lub nawet ognisty oddech, ulepszyć trujące właściwości śliny, wyrobić zęby jadowe, czy wymienić zwykłą toksiankę, na kozacki, radioaktywny char.
Oczywiście wszystkie mocniejsze i bardziej udziwnione mutacje działały obosiecznie: Kwasowy oddech = wypalona twarz, brag warg, co można było zniwelować wyższym poziomem mutacji odpowiedzialnej za odporność chemiczną.
Wszystko starałem się zachować w granicach prawdopodobieństwa (pseudo)naukowego.
Oprócz tego dodałem też parę archetypów, mających wyjątkowe zdolności.
Np. Jeckyl&Hyde, istota doskonała, czy Sukkub.
Sukkub: Mutant-perfidia zmontowany przez papcia-pralkę w oparciu o wiedzę nt. męskiej psychologii. Mimo, że nosząca jawne objawy mutacji, w żadnym stopniu odstręczająca: wręcz przeciwnie chwytająca panów za ...serca, wywołując u nich w najlepszym wypadku wyrzuty sumienia ze skrzywdzenia jej. Bonus: Nadludzka sprawność, wybitna inteligencja (emocjonalna głównie) Funkcja: Przywódczyni band mutantów, agent do zadań specjalnych.
Sama Idea tak mi się spodobała, że rozpisałem nawet przygodę, gdzie taka mutantka okazuje się całkiem dobrą istotą.
A tak rzucając truizmem na koniec: Zero- jedynkowy czarno-biały podział na dobro i zło jest "no-fun", dlatego całym sercem jestem za uczłowieczaniem i ugraczowianiem mutków...
*albo umutawianiem graczków ; ) |