| Mawr miała 22 lata, około 170cm wzrostu i według mężczyzn była „niczego sobie”. Te dwa proste słowa zwierały w sobie ich uznanie dla jej zgrabnej sylwetki, gęstych ciemnorudych włosów, wydatnych ust, fiołkowych oczu oraz co zapewne nie mniej istotne z ich punktu widzenia zgrabnej pupy i kształtnych piersi. Nawet pomimo łukowatej blizny na policzku pewnie nie jeden z radością widziałby ją w jakiejś gospodzie jak zmierza ku niemu uśmiechnięta w kolorowej sukni z dzbankiem zimnego piwa w dłoniach.
Nic z tego! Mawr nie znosiła sukni i nie dzieliła się piwem. Na życie zarabiała jako ochroniarka. Szła teraz traktem obok wozu patrząc na Ulliego starannie omijającego koński nawóz i uśmiechając się pod nosem na wspomnienie jak wielkolud ładnie się rano na nim przejechał.
Zawiał wiatr niosąc ze sobą wyraźny zapach woźnicy. Dlaczego kupiec zatrudnił takiego śmierdziela? Nie miała pojęcia, wiedziała już natomiast że sprawy nie da się załatwić drogą perswazji, dlatego postanowiła że kiedy tylko będą przejeżdżać koło jakiegoś strumienia zafunduje mu przymusową kąpiel. O planowanej niespodziance poinformowała dyskretnie zarówno Wilhelma jak i Ulliego licząc na to że podzielają jej zdanie i chętnie pomogą w realizacji.
Nieświadomie podążyła za zamyślonym spojrzeniem wielkoluda, było utkwione w… Goszczący na jej twarzy uśmiech zniknął bez śladu zastąpiony wyćwiczonym do perfekcji wrogim grymasem z zaciśniętymi ustami i morderczym spojrzeniem.
Na szczęście jej uwagę odwrócił trzeci zbrojny. Momentalnie chwyciła za topór. Po słowach Forestera skinęła głową na znak akceptacji i ruszyła obok niego. Kiedy już zobaczy z czym mają do czynienia zdecyduje czy w drugą dłoń chwyci również topór czy puklerz. |