| Kiedy ognista kula pomknęła ze świstem w stronę wilków, Kesa poczuła słodycz triumfu. Udało się jej! Potrafi! Duma i radość wypełniły jej ciało, poczuła się silna, jak nigdy.
Po sekundzie jednak duma wyparowała z niej jak powietrze z przekutego balonika. Zwierzęta biegały po placu, oszalałe, wyjąc z bólu i przerażenia. Smród palonego żywcem ciała i sierści dotarł do Kesy, powodując falę mdłości, która podeszła jej do gardła.
Udało się jej powstrzymać wymioty. Spojrzała na swoje ręce. Płonęły, ale ogień jej nie parzył. Sądziła, ze tak samo będzie z wilkami, ze je wystraszy, ze uciekną… A tymczasem… Spaliła je żywcem. Ona, która nawet nie jadła mięsa, nigdy nie uderzyła żadnego zwierzęcia, nigdy nikogo nie skrzywdziła. Opadła na kolana, przyciskając dłonie do ziemi.
- Dość! Dość!! – jęknęła przerażona. Ogień zgasł. Kesa zakryła twarz dłońmi i zaczęła trząść się w bezgłośnym szlochu.
__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić. |