| Była wściekła, że dała się tak wodzić rogaczowi za nos. Głód dawał jej się porządnie we znaki. Najwyższy czas dać za wygraną i zapolować na coś, co nie stosuje jakichś magicznych sztuczek. Kiedyś Łowczy opowiadał jej o duchach lasu, które przyjmują postać szlachetnych jeleni i ukazują się królom. Zarechotała do siebie i splunęła pod nogi. Cathil - Królowa Puszczy, długo będzie ją to jeszcze bawiło.
Porzuciła trop jelenia i zaczęła szukać innych zwierzęcych ścieżek, tych bardziej uczęszczanych. Króliki, na królikach można było polegać, najczęściej łaziły wciąż tymi samymi traktami. Rozstawiła parę pętli i ruszyła w dół, szukając jakiegoś strumyka - tam napełni bukłak i spróbuje złowić parę ryb.
Po drodze rozglądała się za dobrymi miejscami na rozbicie obozu. Pomyślała, że najlepiej będzie spać dziś na drzewie. Szukała więc przjemnie rozłożystych gałęzi, między którymi będzie mogła się umościć.
A jutro? A jutro będzie musiała wrócić bliżej osad ludzkich. Póki co jednak, z upodobaniem pałętała się po puszczy, czuła się niemal jak dzikie zwierze.
__________________
I don't mean to sound bitter, cold, or cruel, but I am, so that's how it comes out. ~~ Bill Hicks |