| Jacek w końcu doszedł do wniosku, że może bezpiecznie otworzyć oczy. Znajome hałasy wskazywały, że wokół nie ma żadnych potworów, które chciałyby zabrać mu jedzenie. Były naturalne inne dzieci, ale to było zagrożenie z którym umiał sobie doskonale poradzić.
- Nie - burknął wstając - Nikt nie ma jedzenia. Poszukajmy gdzie indziej - poczuł coś w rodzaju zaufania do nowoprzybyłego. Kiedy ktoś zaczyna od jedzenia, to wiadomo, że jest rozsądny.
Otyły dzieciak wstał i poprawił obszerną sportową bluzę, którą dwa lata temu zabrał starszemu bratu. Grubemu, ale niskiemu ośmiolatkowi sięgała niemalże do stóp, a w długich rękawach można było ukryć jednodniowy zapas czipsów.
- Jestem Jacek-san - powiedział do nowego dzieciaka - Chcesz być moim przyjacielem? |