Cranmer

Modliłem się, tak z całą pewnością trzeba się w takiej intencjo modlić, zwykli ludzie nawet nie wiedzą czego chcą uniknąć po przez tą modlitwę, ale ja wiem więc daje mi to przewagę pewności, że to na pewno działa.

Przyjąłem zarówno pierwszy jak i drugi symbol będące podarunkami od kapłana.

- Niech światło Jego potęgi, którym rozświetla mroki naszych czasów nigdy nie zgaśnie.

Schowałem oba symbole do kieszeni narzuconego na mundur czerwono-pomarańczowego płaszcza z emblematami Scholastica Psykana. Stałem jeszcze chwilę zaciskając dłoń na aquili, z zamyślenia wyrwała mnie ręka która wylądowała na moim ramieniu.

- Rusz się Pochodnia bo nie zamierzam sterczeć tu jak pal do którego mają przywiązać heretyka.

Słowa te wypowiedział rosły gwardzista z twarzą pokrytą bliznami i starymi śladami oparzeń. Obejrzałem się na niego i wykrzywiłem usta w grymasie będącym jednym z moich kilku wrednych uśmiechów, zielone oczy błysnęły ogniem niczym zapalniczki.

- A ja bym ten stos cholera podpalił, albo lepiej daj mi samego heretyka to spalę go na miejscu na kupkę popiołu za nim zdąży wypowiedzieć pierwsze plugawe słowo. Chodźmy Rob, trzeba się przygotować do akcji, nie mogę się już doczekać.

Gwardzista zaśmiał się.

- Jak zawsze pełen zapału to palenia, tym razem jednak uważaj aby nie palić przy okazji swoich, albo przynajmniej mnie.

- Nic nie poradzę na to, że zawsze stajecie mi na linii ogni.

Wzruszyłem ramionami po czym ruszyłem w stronę wyjścia stukając okutym kosturem do którego przyczepiona była czaszka z wyrytą na kości czołowej aquilą, w pustych oczodołach czerepu błyskają czasem zielone ogniki, ale może tyć jedynie złudzenie optyczne.

" Tak z całą pewnością palę się na myśl o kolejnej walce w której będę mógł z pomocą ognia zrealizować wolę Imperatora. "