necron spokojnie można oprzeć cała sesję na wizji przedstawionej w podręczniku i będzie miało to swój jakiś urok. Retro urok, ale zawsze.
Ja przeważnie unowocześniam pewne elementy i dodaje jakieś gadżety, czy też zmieniam podejście do niektórych kwestii przedstawionych w podręczniku.
Ty możesz mieć inne podejście i dlatego pytałem, jak widzisz te sprawy i ogólnie klimat świata.
Oczywiście ciężko omówić wszystko i wiele rzeczy wychodzi po prostu w czasie gry.
Co do wariantu policyjnego, to ja osobiście byłbym jemu przeciwny. Dość mocno ogranicza on zarówno wybór fabuły, jak i ról.
Część ról faktycznie da się dopasować do policyjnego szkicu, ale nie wszystkie. I moim zdaniem może być problem ze stworzeniem drużyny.
O wiele chętniej wcieliłbym się w oddział Psycho Squadu lub solosów Arasaki, czy innej korporacji.
Najchętniej jednak widziałbym klasyczne podejście, gdzie tworzymy bandę tanich najemników, żyjących z dnia na dzień. Degeneratów ledwo trzymających się na powierzchni, prawdziwych ludzi z krawędzi. Ta opcja pasowałaby mi najbardziej.
Podobnie, jak
Pinn byłbym przeciwny w tym wypadku obecności gdoc.
Prowadziłem dwie sesje w CP bez doca i szło to całkiem przyjemnie. Oczywiście niektóre posty mają wtedy po jednym, czy dwa zdania (gdy na przykład prowadzimy dialog), ale akcja idzie wtedy szybko i dynamicznie.
Gdoc spowalniałby sesję.
Jeszcze słowo o mechanice. Mechanika CP jest faktycznie z obecnego punktu widzenia troszkę archaiczne, ale gdy wyrzucisz pewne zbędne elementy, jak na przykład zasadę serii i pojedynczych strzałów, to jest ona na tyle prosta, że można ją stosować w pbf-ie.
Ja w moich sesjach wymagałem od graczy pełnej mechanicznej karty, by mieć obraz tego co potrafi ich postać. Pewne czynności, czy to strzelanie, czy jakieś skoki, czy prowadzenie pojazdu udawały im się bez rzuty, jeżeli tylko mieli raz fajny pomysł na rozwiązanie problemu, dwa dali fajny opis. Rzucałem tylko wtedy, gdy uznałem że dana czynność przekracza ich możliwości lub losowy element zdynamizuje daną scenę i wprowadzi niepewność.
Rzucałem tylko ja, a gracze po wpisaniu w postach swoich deklaracji otrzymywali w moim poście opis efektu, jaki uzyskali.
CP można przedstawić na różne sposoby. Od wizji jaka jest na przykład w wymienionym przez
Pinna "Ghost In The Shell" poprzez "Łowcę androidów", czy "Neuromancerze" Gibsona lub jeszcze bardziej futurystycznie jak to jest ukazane w Interface Zero.
Każda wizja ma coś w sobie i jest tak samo grywalna i ciekawa. Wszystko zależy, jakie elementy cyberpunka chcesz uwypuklić.
Dla mnie CP, jako setting rpg to przede wszystkim akcja, dynamiczne sesja rodem z filmów sensacyjnych, do tego brud i "no future", desperacji klepiący biedę i psychole gotowi za pieniądze zrobić wszystko, a po drugiej stronie kopry w wyprasowanych garniturkach i białych kołnierzykach robiący przekręty na wielką skalę, bezwzględni i pozbawieni wszelkich oporów.
Rozgadałem się troszkę.
Lubię CP i chętnie bym zagrał jako gracz, a nie MG. Wszystko, jak już mówiłem zależy od szczegółów rekrutacji.
Im dłużej piszę tym bardziej nabieram chęci i na poprowadzenie, jakieś sesji.