| - Nie ma sprawy, poza tym nie wybrałem cię ze względu na ładną buzię... -Przerywam po chwili dodając z łobuzerskim uśmiechem - Przynajmniej nie tylko ze względu na łądna buzię.
Odwracam się z powrotem w strone okna, a uśmiech odchodzi wraz z pejzarzem pokrytym ruderami i ludźmi zepchniętymi na margines... Czy też może na ogół ludzki, a to ja jestem przedstawicielem marginesu szczęściarzy, którzy nie muszą szukać posiłku w rynsztoku.
- Bóg ma nas w dupie. - Mamroczę do siebie pod nosem, po czym staram się przypomnieć wydarzenia ostatnich kilku dni. |