valtharys

Skromna izba i tak była ponad to co oczekiwał Sigmarita. W ciszy spożywał swój posiłek rozmyślając nad tym czego się dowiedział. Każda informacja jaką zdobył od łowcy sprawiała, że cierpła mu skóra, choć zastanawiał się ile w tym było prawdy a ile szaleństwa. Nie raz, nie dwa miał do czynienia z mrokiem i Chaosem i nic go już nie mogło zdziwić. Przynajmniej tak sądził. Spojrzał na swój oręż i wiedział że jeśli będzie trzeba wyrżnie cały las byle tylko oczyścić go z niewiernych.
W końcu zjadł ostatni kęs strawy a kufel z winem opróżnił ostatnim haustem. Czuł się dobrze, lecz nie mógł utracić na czujności. Pusty talerz i dzban,wraz z kuflem postanowił znieść na dół a przy okazji zagadnąć gospodarza:

- Dobry wieczór. Rad i wdzięczny jestem za ten posiłek, ale coś pusto u was..czemu to tak ? Przecie jadło macie niezgorsze, pokoje przyjemne..Ludzie czyżby pouciekali z tej okolicy, a może straszy ? - zaśmiał się

Tłusty karczmarz odebrał naczynia, chwytając je serdelkowatymi palcami. Na pochwałę zareagował uśmiechem odsłaniającym żółte uzębienie.
-A no pusto, pusto. - pokiwał twierdząco głową.
-Ludziska nie przychodzą tu od dawna. Boją się. Las ich przeraża. Ten o tu, co go za oknem widać. - wskazał na szybkę, za którą widać było posępny zarys drzew.
-Wyscie już za nocleg zapłacili, więc mogę wam o tym powiedzieć. - Karczmarz wybuchnął śmiechem, kwicząc i parskając niczym wieprz.

Karczmarz zaintrygował Siegfrieda, który zapytał:
- No to mówcie..ciekaw jestem bardzo...ale skoro zanosi się na dłuższą opowieść to może po szklaneczce wina napijemy się - zaproponował

-Nie, ja dziś nie mogę. - Zaoponował gospodarz. - W robocie przecie jestem. Ale wy sobie pijcie, tylko to już nie za darmo. - Po przyniesieniu z kuchni gąsiorka paskudnego wina i wypalanej z gliny szklanicy kontynuował. - Mówi się, że po lasach straszydła ludziów portwają. Ale to głupie bajki. Kto by tam w to wierzył. Ja tu od dziecka mieszkam i dobrze mi się tu żyje. Tylko ruch mały przez te plotki. Musze na boku dorabiać. Wiecie, żeby na swoje wyjść. A wy czego tu szukacie? Dalsza droga jeno przez las wiedzie. Nie boicie się?- Zapytał badawczo.

Sigmarita uśmiechnął się ciepło, co znaczyło że nie wyszczerzył zębów by nie wystraszyć gospodarza. Myślał przez chwilę co by tu odpowiedzieć:
- No to rzeczywiście takie bajki mogą zepsuć interes. Mówicie straszydła...ciekawe...Może się przekonam. Rano chętnie zwiedzę ten las.. Może to prawda..a może to tylko bajki... Ciekawe...Sigmar rozsądzi..Miłych snów gospodarzu - po tych słowach położył na blacie srebrnika i udał się do swego pokoju.
Zamierzał się przespać. Drzwi na wszelki wypadek zastawił krzesłem a broń ustawił tak by mógł ją szybko sięgnąć. Ostrożności nigdy za wiele. Chaos ma wiele twarzy.

 

__________________
Dzięki za 7 lat wspólnej zabawy:-)