| Draugdin zsiadł z wierzchowca i rozprostował kości. Uwielbiał podniebne przejażdżki. Tylko ty i twój wierzchowiec. Nad głową przestworza, pod nogami przemykający krajobraz. Tylko ty i twój wierzchowiec - pełna wolność i ta cisza zakłócana jedynie pędem wiatru. Tak samo jak samotność strzelca - tylko ty i twoja broń. Może właśnie dlatego tak to lubił.
Zastanawiał się przez chwilę jak się tu znalazł razem z tą niezbyt jeszcze zgraną ekipą. Odgonił natrętne myśli. Może nie będzie tak źle. W końcu będą musieli na sobie polegać.
Cieszył się, że nie jest w centrum tych rozgrywek kto prowadzi drużynę i takie tam inne. W końcu on przecież zapewniać miał wsparcie drużynie z daleka, ale też musiał polegać na reszcie jako na jego wsparciu. No i słowa wuja skierowane do niego też nie dawały mu spokoju. Lubił tego człowieka i jego niemalże ojcowską troskę.
Poprawił broń i ekwipunek. Kolejny raz przyjrzał się dokładnie pozostałym członkom drużyny. Wiedział dobrze, że kilka najbliższych dni będzie kluczowych dla drużyny. Już po kilku dniach będzie wiadomo czy stworzą zgrany oddział uderzeniowy czy też się wzajemnie pozabijają.
__________________
There can be only One Draugdin!
We're fools to make war on our brothers in arms. |