Noc w połączeniu z mgłą, dawała taką kompozycję, że nawet idąc jeden za drugim z trudem dostrzegało się sylwetkę pleców tego, kto szedł z przodu. Ale mimo tego, dosyć wyraźnie widać było snop światła latarki Michała. Jak już Eryk zdążył zorientować się w sytuacji, nie działały elektroniczne przedmioty które były włączone w chwili kiedy zalała ich mgła, ale kto by się tym przejmował.
W czasie marszu, nie było słychać nic innego prócz miarowych, równych kroków przyjaciół. Polna droga prowadziła przez standardowy, wiejski krajobraz. Po lewej sosnowy las, po prawej ściernisko. Jakiś rolnik musiał wcześniej ściąć zboże niż inni. Nikt nie wiedział ile miała trwać wędrówka, mapa w telefonie Eryka nawet nie pokazywała takich polnych dróg, jedynie miejscowość i główne trasy. Zresztą ów wieś, Stara Sójka wygląda na tyle dużą, że już dawno powinni do niej wchodzić. A tu nic… Pusto, ciemno, cicho…
Dopiero po czasie wyszli z mgły, a na niebie pojawiły się gwiazdy, których wcześniej nie mogli się dopatrzeć. Słychać też było jakieś okropne pomrukiwanie niedaleko, jakby silnika. Na horyzoncie, majaczyła kulka światła, samotnie zawieszonego w widnokręgu. Dopiero po wpatrywaniu się przez dłużysz czas w punkt, dało się zauważyć jakby wierzę kościelną.
Było trzeba zdecydować dokąd iść. Czy w kierunku pomrukiwania, czy tego kościoła który był naprzeciwko was. Było was czterech, dobrym pomysłem wydawało by się rozdzielenie. W kościele moglibyście uzyskać schronienie, może ksiądz wezwał by miejscowego stróża prawa, a ów silnik mógł być odgłosem pracującego ciągnika, który mógłby wyciągnąć z rowu wasz samochód i zaciągnął go do warsztatu. No bo w końcu coś z nim było by trzeba zrobić.