| Astald stał oparty o łuk patrząc w ziemię długą chwilę. Czekanie na mytnika w towarzystwie strażników działało na niego jak płachta na byka. Od czasu do czasu spoglądał spod łba na osoby znajdujące się z nim w tej patowej sytuacji z grymasem na twarzy. Podniósł głowę raptownie w momencie przybycia mytnika. Stanął wyprostowany i przerzucił łuk na plecy gwałtownie, który przez szmat czasu służył mu za podpórkę. Był wyraźnie znudzony czekaniem. Wzmożony głód i pragnienie powodowały u niego emocje na twarzy. Astald nie potrafił udawać choć walczył ze sobą długi czas. Ostanie miesiące życia w niebezpiecznym lasach powinny jednak uodpornić go na polowe warunki. Może to jednak było zdenerwowanie osobą mytnika...
- Kto na kogo czekał, jaśnie pan się znalazł - wysyczał przez zęby ściszonym głosem w stronę towarzyszących osób.
Po tych słowach wyraźnie mu ulżyło. Chyba długo wzmagał się z komentarzem sytuacji. Podążał powoli i osowiale za mytnikiem i grupą osób. Co jakiś czas przed oczami stawał mu kawał wypieczonego mięsa, którego nie jadł od dłuższego czasu. Trzeba przyznać, że była to jedyna myśl, która w tym czasie powodowała uśmiech na jego twarzy.
Ostatnio edytowane przez zelator89 : 24-07-2013 o 17:10.
|