| Marcjan zareagował na klepnięcie z widoczną dezaprobatą jednak po chwili uśmiechnął się pobłażliwie - mina ta niezbyt pasowała do jego aparycji. Ruszając za infantylną wampirzycą Gangrel czuł się jakby był starszym panem którego wnuczka ciągnie na sanki, tak, mniej więcej tak się czuł ale był pewien że czekają go gorsze chwile w jej towarzystwie tak więc repertuar kpin, narzekań i -porównanie do staruszka i dziewczynki znów przemknęło mu przed oczami - pouczeń zachował na później. Nie czekając na reakcje na jej uprzejmości wobec śmiertelnika przeszedł do otwartych drzwi w ogrodzeniu i czekając w progu zaopiekował się tkwiącym w nich kluczem.
Brakuje jeszcze tylko żeby go osuszyła co cna w ramach parepatówki... - przemknęło mu przez myśl kiedy oczekując reakcji posłańca spoglądał na swoje nowe schronienie. |